Η επιστροφή των Ελλήνων.

Συντάκτης: Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη, Δικηγόρου, προέδρου του Δ.Σ. του Δικτύου 21.
Ημερομηνία καταχώρησης: 3η Δεκεμβρίου 2009
Πηγή: Δίκτυο 21

Ζήσαμε πολλά χρόνια με μια παρασιτική «αριστοκρατία», τους φορείς του ιού της «πολιτικής ορθότητας». Ψηφίσαμε κάποτε κάποιον κι έπρεπε μετά να υποστούμε την γυναίκα του, τα παιδιά του, την γκόμενα του, τα βαφτιστήρια του κι όλο το κηφηναριό που έσερνε πίσω του. Είχε γίνει σχεδόν αυτονόητο: ο Λαλάκης και η Μπέμπα, μετά τις σπουδές τους κι αφού διορίστηκαν σε κάτι θυγατρικές με ρουσφέτι που ζήτησε ο ντάντυ από τον ΑΝΤΙΠΑΛΟ (Γρηγόρης Μπιθικώτσης: «όλοι στην ίδια σκάφη πλένουμε τα ρούχα μας») με μισθό 5-6.000 Ευρώ, θεωρούσαν αυτονόητο ότι θα πάρουν το χρίσμα της διαδοχής στην βαρωνεία του μπαμπά, της μαμάς κλπ. Πως πολιτευόταν αυτή η τριτοκοσμική αριστοκρατία, αντάξια της Παραγουάης και των νησιών Κομόρες;
Κατ’ αρχήν δεν έκαναν πολιτική. Έκαναν «πολιτική επικοινωνία». Τι είναι αυτό; Ένα είδος μάρκετινγκ, όπου πουλάς τον εαυτό σου. Το μυστικό είναι να λες φλατ μαλακίες, προσπαθώντας να είσαι ευχάριστος σε όσο περισσότερους. Μετά αυτοί οι λούμπεν κι εύκαμπτοι «αριστοκράτες», προσπαθούσαν να συντονίζονται με αυτά που ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ότι θέλουν οι ντόπιοι μεγαλομπεταντήδες, καναλάρχες και προμηθευτές, οι Αμερικανοί και ενίοτε οι Τούρκοι. Συχνά οι Αμερικανοί δεν έχουν ιδέα αλλά όταν κάποιοι τους προσφέρουν την Πατρίδα μας στο πιάτο, κορόϊδα είναι να πουν όχι; Εννοώ ότι παρά την αγάπη του Έλληνα στις συνωμοσιολογικές εξηγήσεις, συνήθως δεν πρόκειται για πράκτορες, απλά για ψοφοδεείς ηλίθιους. Η μόδα δε στην παράταξη ήταν να είσαι δεξιός κατ’ όνομα, να ‘χεις πάρει μια γεύση από «Ρήγα Φερραίο» στα μικράτα σου και να το παίζεις σώφρων, αντιεθνικιστής, αντιρατσιστής κλπ...ν ολίγοις ένα είδος νεοφιλελεύθερου συνασπιστή. Αυτό απαραιτήτως πήγαινε πακέτο με την ΕΝΟΧΗ, την ΕΝΟΧΗ να είσαι και να δηλώνεις δεξιός. Έπρεπε να ντρέπεσαι γι’ αυτό. Εκτός λοιπόν από την ανά τον κόσμο Κεντροδεξιά και Ακροδεξιά, εμείς αποκτήσαμε την διεθνή πατέντα της Ενοχικής Δεξιάς. Βέβαια αυτό έγινε μόνο στην Ελλάδα. Γιατί εδώ με γκραμσικό τρόπο όλα τα ανακυκλωμένα γκρουπούσκουλα επέδραμαν στην Ενημέρωση, στον Πολιτισμό και στην Παιδεία, με στόχο την αλλαγή της κυρίαρχης εθνικής ιδεολογίας. Κάθε «δεξιός» Υπουργός Παιδείας θεωρούσε αυτονόητο να στελεχώνει το Υπουργείο με την γλίτσα της αριστερίστικης ψευτοδιανόησης, συνήθως Συνασπιστές και ανακυκλωμένους αριστεριστές, για τους οποίους, να σημειωθεί για την Ιστορία, το Κ.Κ.Ε. είχε και έχει δίκιο. Οι επιστρατευμένοι αγρότες και εργάτες του Εθνικού Στρατού, προλετάριοι κι αυτοί, εμπόδισαν την χώρα να γίνει Αλβανία («ευτυχώς που χάσαμε, σύντροφοι») και το εμπόδισαν πολεμώντας γενναία, τουλάχιστον όσο γενναία και οι απελπισμένοι αντίπαλοι τους. Μετά, οι επίγονοι των ηττημένων, εδώ, μόνο εδώ απ’ όλη την Ευρώπη, κυριάρχησαν ως αλληλοπροωθούμενη μαφία. Ακόμη όμως η ελληνική ψυχή αντιστέκεται. Παρά το γάνωμα του μυαλού του Λαού από την κατάπτυστη «ενημέρωση» και την αφελληνισμένη παιδεία, στην συντριπτική πλειοψηφία τους οι Έλληνες έχουν μια φυσική, ενστικτώδη αντίδραση στην επεκτατικότητα κεμαλικών και ισλαμοφασιστών, αρνούνται το επαίσχυντο Σχέδιο Ανάν, δεν θέλουν συμβιβασμό με τους επιγόνους των συνεργατών των ναζί ψευτομακεδόνων, δεν θέλουν 1.000.000 μουσουλμάνους στην Πατρίδα και θέλουν Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία και Ισονομία. Ο μέσος Έλληνας είναι Πατριώτης κι αυτό δεν άλλαξε.
Η κοινωνική ευαισθησία δεν είναι πατέντα καταχωρημένη στο Υπουργείο Εμπορίου υπέρ της Αριστεράς και του ΠΑΣΟΚ. Επί του «σοσιαλιστή» Σημίτη οι εργασιακές σχέσεις κατρακύλησαν στην «απασχολησιμότητα», το 8ωρο στον ιδιωτικό τομέα πήγε περίπατο και στην πρώτη δεκαετία του 21ου Αιώνα οι εργαζόμενοι βρίσκονται να ξαναδιεκδικούν αυτά που διεκδικούσαν τον 19ο Αιώνα στα Σφαγεία του Σικάγου! Μην πω ιστορικά ποια ήταν η ιστορική περίοδος της αυστηρότερης εφαρμογής της εργατικής νομοθεσίας, ποιος έφτιαξε το Ι.Κ.Α. και επέβαλε το 8ωρο γιατί μπορεί να βγάλει σπυράκια το κρινένιο μάγουλο κανενός νεοφιλελεύθερου.
Η σύγχρονη λαϊκή Κεντροδεξιά έχει ρίζες στον Ιωάννη Καποδίστρια και στην Ελευθέριο Βενιζέλο, στον Ίωνα Δραγούμη, στον Γεώργιο Παπανδρέου που κράτησε ψηλά την σημαία στην Μέση Ανατολή και είχε το θάρρος να αντισταθεί στον Άγριο Δεκέμβρη. Η σύγχρονη λαϊκή Κεντροδεξιά έχει ρίζες στις κυβερνήσεις του Κέντρου που έφεραν νικηφόρα σε πέρας τον Εμφύλιο Πόλεμο και απέτρεψαν την τριτοκοσμική καταβαράθρωση της Πατρίδας. Η σύγχρονη λαϊκή Κεντροδεξιά έχει ρίζες στον αγώνα του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού και στον ενωτικό αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α., το μοναδικό αντιαποικιακό κίνημα στην Ευρώπη μετά το έπος των Ιρλανδών πατριωτών. Η σύγχρονη πολύ μεγάλη Κεντροδεξιά έχει ρίζες στον Κωνσταντίνο Καραμανλή που σε μια κρίσιμη στιγμή επέλεξε κι επέβαλε με το τεράστιο κύρος του τον ευρωπαϊκό δρόμο για την Ελλάδα, όταν διάφοροι, που ακόμη περιφέρονται κι έφτασαν ως και υπουργοί του ΠΑ.ΣΟ.Κ., έγραφαν για το «υπόδειγμα αυτάρκειας της Αλβανίας του Ενβέρ Χότζα» κι αντιστρατεύονταν την ένταξη στην Ε.Ο.Κ. προκρίνοντας τον δρόμο της Λιβύης, του Τόγκο, του Εκουαδόρ και λοιπών δημοκρατικών κι ανεπτυγμένων παραδείσων. Η σύγχρονη λαϊκή Κεντροδεξιά αγκαλιάζει το 70% του Λαού, άσχετα από το τι ψηφίζουν, από τους καθαρόαιμους εθνικιστές ως την καρδιά του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κι αγγίζει ακόμη και πολλούς ανθρώπους που προέρχονται από την παραδοσιακή Αριστερά.
Στην Ελλάδα δεν είχαμε ποτέ παράδοση αδίστακτης πλουτοκρατικής και ταξικής δεξιάς, γιατί απλούστατα δεν είχαμε αστική τάξη, όπως στην Δύση. Στην Ελλάδα οι ικανοί άνθρωποι, με όλα τα προβλήματα, μπορούσαν να ανεβούν την κοινωνική σκάλα. Ο φορέας της εθνικής ιδεολογίας ήταν και είναι οι μεγάλες μάζες των απλών ανθρώπων και ο φύσει περιπαικτικός και με χιούμορ Έλληνας, με την λαϊκή ψυχή, αναγνωρίζει τους γενναίους και τους ακολουθεί και αισθάνεται απέχθεια για την «αριστοκρατία» των μεγαλομεσαζόντων, των τζακιών που από την Κολοπετινίτσα παριστάνουν τώρα στο κλεινόν άστυ τους Ρότσιλντ με τα τσαρούχια και τους Κέννεντυ του DA CAPO, χωρίς τα φράγκα των Ρότσιλντ και χωρίς το πολιτικό βάρος των Κέννεντυ. Κατά βάση πρόκειται για ψιλοπαλιανθρωπάκους που κατσικώθηκαν στον σβέρκο του λαού και που έφτασε πια η ώρα τους. Η εποχή της οδοντόκρεμας τελείωσε.
Συγχωρείστε μου την βλασφημία αλλά εν αρχή ήν ο Λόγος, ο Πολιτικός Λόγος. Ωραία, την φωτίσατε, την στήσατε, διαλέξατε τα χρώματα σταρούχα, καρφώσατε με ταβανόπροκες το χαμόγελο αλλά τελικά ο Λαός, ο Κυρίαρχος Λαός θύμισε σε όλους ότι η μεγαλύτερη αρετή στην πολιτική είναι να πιστεύεις αυτά που λες. Ο Λαός αναγνώρισε τον Πρόμαχο, αυτόν που βγήκε μπροστά απ’ όλους πάνοπλος, κάρφωσε την σημαία του στη γη και ζήτησε από τους απλούς ανθρώπους να συνταχθούν γύρω της. Ενέπνευσε Φόβο στους Δυνατούς, γι’ αυτό το μίσος και ο βρώμικος πόλεμος, έδωσε Σκοπό στον Λαό, γι’ αυτό γέροι 80 χρονών και δεκαοχτάρηδες περίμεναν δυο ώρες υπομονετικά να ψηφίσουν όταν έπεσε το κωλοσύστημα κι έλεγαν ειρωνικά «φαίνεται, είναι SIEMENS» και γι’ αυτό πήρε την Ηγεσία κόντρα στους ζαλισμένους κομματάρχες, που έγλειψαν το δάχτυλο τους, το σήκωσαν ψηλά να δουν κατά που φυσάει ο άνεμος και πήγαν κατά κει, οι καημένοι.
Η εποχή της «πολιτικής ορθότητας» τελειώνει. Οι Έλληνες επέστρεψαν.