Από το ιστολόγιο του αγαπημένου Κώστα Καββαθά μάθαμε για αυτό το πολύ διαφωτιστικό άρθρο. Διαβάστε το όλο!
Στο zougla.gr
Ελευθέριος Ανευλαβής
Παγκοσμιοποίηση: Το προπαγανδιστικό ψευδώνυμο της νεοφιλελεύθερης, ασύδοτης, απάνθρωπης, άγριας αγοράς, που οι προπαγανδιστές της την πλασάρουν ως την αδήριτη ανάγκη του σημερινού μας κόσμου και του αλλοτριωμένου σύγχρονου ανθρώπου.
Παγκοσμιοποίηση: Συνώνυμο της παγκόσμιας κυριαρχίας του χρήματος και των νταβατζήδων της (διαπλεκόμενοι με την εξουσία του χρήματος, πολιτικατζήδες). Ο φαιός χιτώνας που καλύπτει την αληθή φύση αυτής της παρά φύσιν ασέλγειας πάνω στην ανθρώπινη υπόσταση και τις ανθρώπινες αξίες.
Παγκοσμιοποίηση: Τα αδέσποτα δεσποτικά κέντρα εξουσίας (πολιτικής, τεχνολογικής, στρατιωτικής) που παρεμβαίνουν, καθημερινώς, στο διεθνές και παγκόσμιο πολιτικό-στρατιωτικό-οικονομικό παίγνιο, αδιαφορώντας για τους ανθρώπους και την ανθρωπιά.
Παγκοσμιοποίηση: Η έκλειψη της πολιτικής, που καθίσταται περιττή, αφού η «ελεύθερη» (διάβαζε, ασύδοτη, αχαλίνωτη, απάνθρωπη) αγορά, κατά πως λένε οι θιασώτες της, την περιέχει από την φύση της. Διότι, όπως ισχυρίζονται οι ευήθεις, κουτοπόνηροι, μπαγαπόντηδες υποστηρικτές της, τα σύνολα των καταναλωτών-παραγωγών, σε αντίθεση με τα άτομα που τα απαρτίζουν, λειτουργούν, πάντοτε, ωφελιμιστικά προς μεγιστοποίηση του (οικονομικού) συμφέροντός των. Ο καθείς «για την πάρτη του» δηλαδή. Και όλοι εναντίον όλων, μέσω του απαραίτητου, άγριου ανταγωνισμού....
Παγκοσμιοποίηση: Η έκλειψη της Δημοκρατίας, αφού, έτσι λένε οι παγκοσμιοποιημένοι, οι μηχανισμοί της «ελεύθερης» (ασύδοτης) αγοράς εμπεριέχουν τους μηχανισμούς της Δημοκρατίας. Ο ανταγωνισμός, μακροπρόθεσμα, εξισορροπεί τις αντιθέσεις και βελτιώνει το οικονομικό αποτέλεσμα για όλους, λένε. Άρα, η ελεύθερη αγορά οδηγεί και στην εφικτή ισότητα, την οποία και διασφαλίζει, λένε. Το κράτος μεριμνά απλώς για την τήρηση των κανόνων της «ελεύθερης» (ανάλγητης) αγοράς.
Να, ο νέος ηθικός κώδικας της νεοφιλελεύθερης (νεοδεξίας) ιδεολογίας της αγοράς. Ανταγωνισμός και «όποιον πάρει ο χάρος».
Παγκοσμιοποίηση: Η πολιτιστική πολτοποίηση της παράδοσης των λαών πάνω στην κουρελού του παγκόσμιου συρφετού, που τη μόνη παράδοση που γνωρίζει (που του επιτρέπουν να γνωρίζει), είναι η «παράδοση» στο αμερικανόφερτο λάιφ στάιλ της ελαφρότητας και της χυδαιότητας. Της επιδειξιομανίας και της παχυλής αμάθειας. Της νοητικής υστέρησης και της νήπιας σκέψης.
Παγκοσμιοποίηση: Η υποβάθμιση του Έθνους-Κράτους σε «παγκόσμιο χωριό» της φτώχιας των αξιών. Της κακομοιριάς και κακογουστιάς των ανθρώπων.
Παγκοσμιοποίηση: Η αποξένωση των ανθρώπων από την έννοια της Πατρίδας, που θεωρείται σχεδόν ντροπή, για τους κενόκρανους του πολιτικά ορθού. Η επίκληση της Πατρίδας και του Έθνους (δεν μιλώ για τους επαγγελματίες πατριδεμπόρους, πατριδοκαπήλους και εθνοκαπήλους) χαρακτηρίζεται ως σοβινιστική υστερία από τους μεταμοντέρνους, νεοφιλελευθέρους, «αριστερούς» και δεξιούς, της μόδας του «πολιτικώς ορθού». Τις Μαντάμ Σουσούδες της Ευρωπαίο-Αμερικάνικης θολούρας.
Παγκοσμιοποίηση: Ο αφανισμός της γλώσσας των Εθνών από την αγγλοαμερικανική γλώσσα. Αφελληνισμός της γλώσσας της Ελληνικής με τα greeklish, των μονόχρωμων λέξεων και μονοσήμαντων εννοιών. Οι νέο-γενίτσαροι φτωχαίνουν τη γλώσσα, στη φτώχια της σκέψης τους, την οποία εκφράζει η φτωχή τους γλώσσα. Γι’ αυτούς οι αποχρώσεις των λέξεων είναι περιττές. Κλείνουν τα πατζούρια τους στο φως του Ελληνικού ήλιου. Προτιμούν τα μουντά άναρθρα σύμφωνα της Εσπερίας, από τα φωτεινά γλαφυρά φωνήεντα.
Παγκοσμιοποίηση: Τουρισμός χωρίς πολιτισμό. Χείριστες, είτε ακριβοπληρωμένες είτε φτηνές, τουριστικές υπηρεσίες. Αποδιωγμένη, εξοστρακισμένη η ελληνική φιλοξενία. Εμπόριο και αρπαχτή ο ξένιος Δίας. Ο κερδώος Ερμής εξουσιάζει πλέον.
Παγκοσμιοποίηση: Άγνωστες, πλέον, λέξεις η φιλία, η αγάπη, η αλληλεγγύη, η ανθρωπιά, η ανθρώπινη επικοινωνία. Έχουν αντικατασταθεί από την υποκρισία, το σεξ, τον ανταγωνισμό, την απανθρωπιά, την παλιανθρωπιά, την ανθρώπινη αλλοτρίωση.
Παγκοσμιοποίηση: Εμπορευματοποιημένος, ντοπαρισμένος αθλητισμός, συμφερόντων μεγάλων επιχειρήσεων και αθανάτων νταβατζήδων. Μνημόσυνα Ολυμπιάδων με δισεκατομμύρια και με σακατεμένους πρωταθλητές.
Παγκοσμιοποίηση: Η καταστροφή και ρύπανση του περιβάλλοντος, θυσία στα τεράστια οικονομικά συμφέροντα. Νεοφιλελεύθερη νεοδεξιά ολοκληρωτική αντίληψη για τον κόσμο και τον άνθρωπο. Όπου ο κόσμος, η φύση, γίνεται κάδος απορριμμάτων των ισχυρών. Οι ΗΠΑ μεγαλοπαραγωγοί παγκοσμίων ρύπων αρνούνται να επικυρώσουν δεσμεύσεις για περιορισμό αυτών των ρύπων.
Παγκοσμιοποίηση: Ο άνθρωπος μαζάνθρωπος, χωρίς ανθρώπινο πρόσωπο. Έρμαιο του απάνθρωπου ανταγωνισμού και της μαυλίστρας τεχνολογίας. Νήπιος καταναλωτής, αλλοτριωμένος συμφεροντολόγος. Ελαστική εργασία. Ανεργία. Αποκολοκύνθωση στις εκπομπές των μεσημβρινών και βραδινών πλυσταριών.
Η εξίσωση Πολιτεία = Πολίτης, «η γαρ Πόλις πολιτών εστίν» (Αριστοτέλης), έχει μετατραπεί σε ανισότητα όπου ο πολίτης είναι υποβαθμισμένος και η πολιτεία τείνει να εκφυλιστεί σε κακόηθες μόρφωμα.
Ο πολίτης μέσα στην πολιτεία επιζητεί την ευημερία που του παρέχει πρωτίστως η Ελευθερία και η ασφάλεια της Δημοκρατίας και δευτερευόντως η οικονομική ευμάρεια.
Η οικονομία και η αγορά, δεν μπορούν να χειραφετηθούν, να αποξενωθούν από την ηθική προσταγή και την πολιτική. Η πολιτική ρυθμίζει ή πρέπει να ρυθμίζει τις αξιολογικές αντιθέσεις των πολιτών. Γιατί σε μια ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ πολιτεία εξ ορισμού είμαστε όλοι ίσοι, αλλά ΔΕΝ είμαστε όμοιοι. «Εξ ανομοίων η πόλις». (Αριστοτέλης).
Η οικονομία και η αγορά δεν είναι ανεξάρτητες δραστηριότητες ούτε και οι σπουδαιότερες από άλλες ατομικές και κοινωνικές δραστηριότητες. Ασκούνται και αυτές μέσα στο ανθρώπινο και κοινωνικό πλαίσιο που και τις προσδιορίζει. Ο συλλογικός χώρος όπου κινούνται τα ενδιαφέροντα, λειτουργούν τα οικονομικά συμφέροντα και ασκούνται οι ανθρώπινες δραστηριότητες προσδιορίζεται, ορίζεται και ελέγχεται, δια του ενεργήματος της πολιτικής.
Η σκιτζίδικη, βουκολική και υποβολιμαία άποψη ότι η οικονομία αναιρεί την πολιτική δεν έχει θεωρητικό, αλλά ούτε και πρακτικό υπόβαθρο. Μπορεί να υπονομεύει την πολιτική, μπορεί να διαφθείρει τους ευεπίφορους σε συναλλαγές με την αγορά πολιτικούς-πολιτικατζήδες, αλλά η πολιτική θα είναι πάντοτε αναγκαία και το ζητούμενο σε μια πολιτεία που σέβεται το όνομα και την πολιτική καταγωγή της.
Η λεγόμενη, αυτορρύθμιση της αγοράς και οι ρυθμιστικοί αυτοματισμοί της δεν επαληθεύονται εμπειρικά, αλλά απεναντίας απεδείχθησαν ατελέσφοροι και καταστροφικοί, (την ασυδοσία της αγοράς πληρώνουν οι λαοί στην σημερινή παγκοσμιοποιημένη κρίση). Η αγορά αδυνατεί να λύσει προβλήματα δημοκρατίας.
Η πολιτική πρέπει να αναθεμελιωθεί και να ιεραρχήσει τις ανάγκες της κοινωνίας με ανθρώπινα μέτρα και με ανθρώπινες αξίες. Να ελέγχει και να ελαχιστοποιεί τις παρενέργειες της παγκοσμιοποίησης επί των δημοκρατικών θεσμών και των ανθρωπίνων αξιών. Εκτός της επιβιώσεως και οικονομικής ευμάρειας, υπάρχουν και άλλες ανθρώπινες ανάγκες που δεν ανάγονται σε οικονομικές.
Η παγκοσμιοποίηση ή παγκοσμιότητα, υπάρχει εδώ και αιώνες ως παγκοσμιοποιημένη επιστήμη, θρησκεία, πληροφορική (που άρχισε με την τυπογραφία, τις μετακινήσεις εργαζομένων, και με τις εμπορικές ανταλλαγές).
Η Κοσμόπολη των Στωικών, πρωτογενής έννοια της παγκοσμιοποίησης, δεν παγκοσμιοποίησε το χρήμα, αλλά τον ΑΝΘΡΩΠΟ, που στόχος και προορισμός του είναι, μέσω της συνεχούς παιδείας, η ανάπτυξη και ολοκλήρωση των δημιουργικών του δυνατοτήτων, ώστε…
Κάποτε να γίνουμε ΑΝΘΡΩΠΟΙ!
__________________
*«Η Δύναμη των Λέξεων» των Umberto Eco, Daniele Del Giudice, Gianfranco Ravasi. Mετάφραση, Έφη Καλλιφατίδη. Εκδ. Ελληνικά Γράμματα. 2006 σελ. 49.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου