Οι έλεγχοι των μαθητών και το ΑΕΠ

Από τον "Άγρυπνο Φρουρό"

Γράφει ο ΠΑΝΟΣ ΑΜΥΡΑΣ

Αυτές τις ημέρες οι γονείς παίρνουν τους μαθητικούς ελέγχους των παιδιών τους. Καλό είναι να κοιτάξουν λίγο πιο προσεκτικά. Όχι μόνο γιατί θα διαπιστώσουν την πρόοδο των τέκνων τους στα μαθήματα, αλλά γιατί θα μπορέσουν να προσδιορίσουν την μελλοντική πορεία της οικονομίας.

Δεν υπερβάλλουμε. Σύμφωνα με αξιόπιστες εκτιμήσεις του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών, εάν οι μαθητικές επιδόσεις βελτιωθούν κατά 3,5% τότε το κατά κεφαλήν Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν θα αυξηθεί κατά 1%. Με άλλα λόγια εάν οι βαθμοί των παιδιών στα Μαθηματικά και στα Ελληνικά από 15 ανεβούν στο 16 τότε υπάρχουν βάσιμες προσδοκίες ότι ο ρυθμός ανάπτυξης της οικονομίας θα επιταχυνθεί κατά μία ποσοστιαία μονάδα. Οι εκτιμήσεις αυτές δεν είναι υπερβολικές. Η βελτίωση των υπηρεσιών εκπαίδευσης είναι βασική προϋπόθεση για την τόνωση της απασχόλησης και την αύξηση των εισοδημάτων. Άλλωστε οι σημερινές επιδόσεις των Ελλήνων μαθητών επιβεβαιώνουν τη δραματική κατάσταση της οικονομίας μας. Σύμφωνα με την κλίμακα PISA (τεστ γνώσεων σε βασικά μαθήματα) του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, η Ελλάδα βρίσκεται στην προτελευταία θέση μεταξύ των χωρών μελών του ΟΟΣΑ.

Επομένως εξετάσεις δεν δίνουν μόνο οι μαθητές αλλά και η νέα υπουργός Παιδείας κυρία Αννα Διαμαντοπούλου η οποία σε περίοδο κρίσης οφείλει να διαχειρισθεί με τον αποτελεσματικότερο τρόπο το έξτρα κονδύλι του 1 δισ. ευρώ που εξασφάλισε στον φετινό προϋπολογισμό.

Και εδώ βρίσκεται το μεγάλο πρόβλημα. Με τις υπάρχουσες δομές στο εκπαιδευτικό σύστημα, χωρίς αξιόπιστες μεθόδους αξιολόγησης των δασκάλων και με την παπαγαλία να είναι το κυρίαρχο κριτήριο εισαγωγής των μαθητών σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, το 1 δισεκατομμύριο θα αναλωθεί μεταξύ επιτροπών και γραφειοκρατικών μηχανισμών.

Η Παιδεία αυτή την περίοδο δεν έχει ανάγκη μόνο από κονδύλια. Άλλωστε η δωρεάν Παιδεία είναι ένας μύθος που έχει εκπέσει εδώ και αρκετό χρόνο. Προέχει η εκ βάθρων αλλαγή του συστήματος ώστε το δημόσιο σχολείο να γίνει ανταγωνιστικό, οι δάσκαλοι και καθηγητές να λειτουργούν ως εκπαιδευτικοί και όχι ως δημόσιοι υπάλληλοι και οι μαθητές να βλέπουν το σχολείο τους ως πηγή γνώσης και όχι ως αναγκαίο κακό, πριν από το απογευματινό φροντιστήριο.