14ο Συνέδριο ΟΛΜΕ-Αρχαιρεσίες

Από το AlfaVita:

Ολοκληρώθηκαν οι αρχαιρεσίες για το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ στα πλαίσια του 14ου Συνεδρίου.

Τα αποτελέσματα είναι τα παρακάτω:


Ψήφισαν 523

ΔΑΚΕ 180 (4 έδρες)

ΠΑΣΚ 141 (3 έδρες)

Συνεργαζόμενες Κινήσεις 90 (2 έδρες)

ΕΣΑΚ - ΔΕΕ 56 (1 έδρα)

Παρεμβάσεις - Συσπειρώσεις 43 (1 έδρα)

Αγωνιστικές Κινήσεις 4 (καμία έδρα)

Ολοι μαζί 4 (καμία έδρα)

ΠΕΙΡΑ(ΜΑ)ΤΙΚΑ 1 (καμία έδρα)

Άκυρα 5

Εκλέγονται για το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ

Από τη ΔΑΚΕ:

Πεππές Δημήτρης, Παπαχρήσος Νίκος, Γκίνης Δημήτρης, Γεώργας Δημήτρης

Από την ΠΑΣΚ:

Μανιάτης Κώστας, Κορφιάτης Λουκάς, Μπόικος Κώστας

Από τις Συνεργαζόμενες Εκπαιδευτικές Κινήσεις:

Κοτσιφάκης Θέμης, Ζωγραφάκη Ελένη

Από την ΕΣΑΚ - ΔΕΕ

Αρβανιτίδης Αλέκος

Από τις Αγωνιστικές Παρεμβάσεις - Συσπειρώσεις

Φατούρου Αγγελική

Για το Συνέδριο της ΑΔΕΔΥ τα αποτελέσματα είναι τα παρακάτω:

ΔΑΚΕ 180 (49 αντιπρόσωποι)

ΠΑΣΚ 144 (39 αντιπρόσωποι)

Συνεργασία 87 (24 αντιπρόσωποι)

ΕΣΑΚ - ΔΕΕ 57 (15 αντιπρόσωποι)

Παρεμβάσεις - Συσπειρώσεις 44 (12 αντιπρόσωποι)

Αγωνιστικές Κινήσεις 4 (1 αντιπρόσωπος)

Ανεξάρτητη Κίνηση 2 (κανένας αντιπρόσωπος)

Ολοι μαζί 2 (κανένας αντιπρόσωπος)

ΠΕΙΡΑ(ΜΑ)ΤΙΚΑ 1 (κανένας αντιπρόσωπος)

Λευκά άκυρα 2

Για τις, για ακόμη μια φορά, "ανίερες" συμμαχίες που δημιουργήθηκαν, τα ψηφίσματα που ποτέ δεν πέρασαν και για αυτά που πέρασαν θα διαβάσετε αναλυτικά σε επόμενη ανάρτηση.

Μεταναστευτικό: Παρατηρητήριο κατά του ρατσισμού - ΚΕΜΟ

Αφορμή για την ανάρτηση αυτή στάθηκε μια ανακοίνωση από το "Παρατηρητήριο κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας Ένωση-KEMO" σχετικά με την "εγκληματοποίηση των μεταναστών μέσα από τη νομοθεσία και τη διάδοση του ρατσιστικού λόγου και της βίας". Τα τελευταία χρόνια έχουν πληθύνει οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις αγνώστου πατρότητος και, κυρίως, χρηματοδοτήσεων. Κατά την περιήγηση στις ιστοσελίδες των οργανώσεων ο αναγνώστης θα διαβάσει για μια ακόμη φορά τους κινδύνους που διατρέχουν οι λαθρομετανάστες, για το ρατσισμό και τη ξενοφοβία κλπ, αλλά όχι προτάσεις -όπως θα ήταν φυσικότερο- στην εξεύρεση λύσεων για το πρόβλημα. Μάλιστα, για κάποιες από τις οργανώσεις αυτές δεν υπάρχει καν πρόβλημα. Έτσι, αποφασίσαμε να ψάξουμε λίγο βαθύτερα τις ιστοσελίδες αυτών των ΜΚΟ...
...Κατ' αρχάς για τον ρόλο των ΜΚΟ γενικά μπορείτε να διαβάσετε από το Αντίβαρο εδώ ή από την οπτική του Ριζοσπάστη εδώ.

Διαβάζουμε, λοιπόν, σε μια ανακοίνωση του Παρατηρητηρίου:
"Στη ρίζα αυτής της ιδιαίτερα επικίνδυνης κατάστασης βρίσκεται η αδιαφορία για τα πραγματικά δεδομένα‐στοιχεία και η παραπληροφόρηση, καθώς και ο σχεδόν ολοκληρωτικός αποκλεισμός από τη δημόσια σφαίρα, των φωνών της ακαδημαϊκής έρευνας, των φορέων για τα δικαιώματα, αλλά και των ίδιων των μεταναστών, προσφύγων και εθνικών κοινοτήτων".
Αναρωτιόμαστε σε ποιες φωνές ακαδημαϊκών και σε ποια έρευνα αναφέρεται ο συγγραφεύς. Έτσι, επισκεπτόμαστε την ιστοσελίδα του ΚΕΜΟ και αρχικά αναζητούμε τα μέλη του. Μεταξύ αυτών οι πολύ γνωστοί Α. Ηρακλείδης, Τάσος Κωστόπουλος, Ι. Κούρτοβικ. Αναζητώντας κείμενα των ακαδημαϊκών ανακαλύπτουμε τους εξής ενδιαφέροντες τίτλους με το ακόμη πιο ενδιαφέρον περιεχόμενο:

Εμπειρίκος Λ., Σκουλαρίκη Α., Ο "αλυτρωτισμός των Σκοπίων" ή η αποσιωπημένη μειονοτική διάσταση του Μακεδονικού

(Ω, τι σύμπτωση, το "πόνημα" της κας Σκουλαρίκη προβάλλεται κι από εδώ!)

Κτιστάκις Γ., Οι διεκδικήσεις στο Στρασβούργο

Τσιτσελίκης Κ., Για το όνομα των μειονοτικών συλλόγων της Θράκης

Σκουλαρίκη Α., Περί μακεδονισμού και άλλων δαιμονίων

Καρρά Α., Γλυκειά Σταμπούλ

Αξίζει τον κόπο να διαβάσετε τα συμπεράσματα της "ακαδημαϊκής έρευνας". Θα εκπλαγείτε και θα ανησυχήσετε συγχρόνως από τα γραφόμενα ανθρώπων που ανήκουν στην ακαδημαϊκή κοινότητα. Χρήζει ειδικής ανάλυσης το γιατί "φορείς εκπαίδευσης" στρέφονται κατά των θέσεων της ίδιας τους της πατρίδας και του "κοινού αισθήματος", κατηγορώντας την για "εθνικισμό", "ρατσισμό", καταπίεση μειονοτήτων κι άλλα τέτοια φαιδρά, ενώ ταυτόχρονα ανέχονται τον αλυτρωτισμό των γειτόνων ή κωφεύουν και σιωπούν στην καταπίεση των Ελληνικών μειονοτήτων.

Για τους μετανάστες συγκεκριμένα: Αποκλείεται να μην βλέπει ΚΑΝΕΙΣ το πρόβλημα του υπερ-πληθυσμού των λαθρομεταναστών στην πατρίδα μας και να εστιάζουν μόνο στα φαινόμενα ξενοφοβίας και ρατσισμού που φαντασιώνονται. Δεν μπορεί να πιστεύει κανείς ότι τα εκατομμύρια των λαθρομεταναστών (που αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο) θα ζήσουν ευτυχισμένοι στην Ελλάδα κι ότι θα κάνουν κι εμάς ευτυχέστερους. Αποκλείεται να νομίζει κάποιος ότι η μικρή μας χώρα θα μπορέσει να ανταπεξέλθει στο ανθρωπιστικό έργο της περίθαλψης των εκατομμυρίων θυμάτων της φτώχειας και των πολέμων.
Δεν έχουν να κάνουν όλα αυτά με ξενοφοβία, αλλά πρόκειται για ΚΟΙΝΗ, κοινότατη, ΛΟΓΙΚΗ την οποία αποκλείεται να μην διαθέτουν.

Όποιος είναι εξοικειωμένος με τα θέματα αυτά αναγνωρίζει αμέσως, τόσο τα πρόσωπα, όσο και την κοινή θεματολογία: Μουσουλμανική μειονότητα, Μακεδονικό, μετανάστες, γενοκτονίες κλπ., όλα φυσικά διατυπωμένα αντίθετα από τις Ελληνικές θέσεις.

Γενικά, πρόκειται για οργανώσεις και ανθρώπους των οποίων το "ανθρωπιστικό" προσωπείο κρύβει τα γνωστά πρόσωπα της μοντέρνας νεο-ταξικής "αριστεράς" (εισαγωγικά, γιατί από το λόγο της απουσιάζει παντελώς ο εργάτης ως κεντρικό πρόσωπο και τα συμφέροντά του, τα οποία σαφώς κινδυνεύουν με την ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση), οπαδού της made in USA Παγκοσμιοποίησης, η οποία αφού απέτυχε, η πρώτη ουτοπία, η δημιουργία δηλαδή της "αταξικής" κοινωνίας, έβαλε πλώρη για τη νέα ουτοπία, την "παγκόσμια δημοκρατία" πολυ-φυλετικών κοινωνιών, ισοπεδωμένων όμως εθνικά και πολιτιστικά πολιτών, με "πλανητική"(?!) κι όχι εθνική συνείδηση και συλλογικές μνήμες.
Η ανεξέλεγκτη εισροή λαθρομεταναστών είναι το μέσο επίτευξης, τα έθνη το τελευταίο οχυρό.

Ακόμη κι αν οι απόψεις αυτές δεν είναι κατευθυνόμενες, πρόκειται για μια διαστρεβλωμένη αντίληψη του τι σημαίνει "προοδευτικός"και "πρόοδος".
Γι' αυτό, ας προσέχουμε να μην τρώμε το "ανθρωπιστικό κουτόχορτο" που επιδιώκουν να μας σερβίρουν.

Εμπορικός Σύλλογος Λήμνου και ΣΔΟΕ

Αντιγράφουμε από το "εν Λέσβω":

Με γιαούρτια και αυγά ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΣΔΟΕ!
Γράφει: Αναστασία Σπυριδάκη
26/06/2009
Ξεσηκωμό των Λημνιών έφερε προχθές το βράδυ η επίσκεψη στο νησί κλιμακίου της Υπηρεσίας Ειδικών Ελέγχων (πρώην ΣΔΟΕ). Οι Λημνιοί ανάγκασαν χθες, στη 1:30 μετά τα μεσάνυχτα, το τριμελές κλιμάκιο να αναχωρήσει με το πλοίο «Θεόφιλος» για τη Μυτιλήνη, ενώ προηγήθηκαν επεισόδια από εκατοντάδες επαγγελματίες, οι οποίοι με γιαούρτια και αυγά προσπάθησαν να απωθήσουν του υπαλλήλους του κλιμακίου, να σταματήσουν τους ελέγχους και να αναχωρήσουν από το νησί.Οι ελεύθεροι επαγγελματίες της Λήμνου, όπως υποστηρίζουν, κάτω από το βάρος της δεινής οικονομικής κατάστασης αλλά και λόγω των προβλημάτων που αντιμετωπίζει το νησί, κυρίως εξ αιτίας του ακτοπλοϊκού, διαμαρτυρήθηκαν έντονα «για την απαράδεκτη τακτική του υπουργείου Οικονομικών και της κυβέρνησης συνολικά να πιέζει με τους συνεχείς ελέγχους τους επαγγελματίες του νησιού της Λήμνου για να καλύψει τη μαύρη τρύπα των ελλειμμάτων».Έλεγχοι με το καλημέρα
Όλα ξεκίνησαν το μεσημέρι της Τετάρτης, όταν το κλιμάκιο της ΥΠΕΕ, έφτασε στη Λήμνο και αμέσως ξεκίνησε τους ελέγχους. Μέχρι το απόγευμα της ίδιας μέρας είχε ήδη ελέγξει τρεις επιχειρήσεις.
Αυθόρμητη ήταν και η κινητοποίηση περίπου 200 επαγγελματιών, που αρχικά συναντήθηκαν στο ξενοδοχείο «Διαμαντίδης» δίνοντας ένα υπόμνημα στο κλιμάκιο της ΥΠΕΕ, ενώ τους ζήτησαν να φύγουν από το νησί με το πλοίο «Θεόφιλος» που θα περνούσε τα ξημερώματα από το λιμάνι της Μύρινας. Πολλοί επαγγελματίες μάλιστα παρέμειναν έξω από το ξενοδοχείο «Διαμαντίδης» μέχρι και αργά το βράδυ, ώστε να αποτρέψουν τους υπαλλήλους της ΥΠΕΕ να προχωρήσουν σε ελέγχους κατά τις απογευματινές και βραδινές ώρες.
Η έκρυθμη κατάσταση που είχε δημιουργηθεί, ξέφυγε από τον έλεγχο της Αστυνομίας, η οποία όλη αυτή την ώρα κρατούσε διακριτική στάση, όταν μετά τις 10 το βράδυ οι υπάλληλοι του κλιμακίου αποφάσισαν να βγουν από το ξενοδοχείο για να δειπνήσουν σε ουζερί στην πλατεία ΚΤΕΛ. Εκεί, περισσότεροι από 500 επαγγελματίες συγκεντρώθηκαν, τους αποδοκίμασαν και τους ζήτησαν να φύγουν. Αν και υπήρξε άμεση επαφή των υπαλλήλων με τον προϊστάμενό τους στη Μυτιλήνη και στη συνέχεια - σύμφωνα με πληροφορίες - με τον αρμόδιο γενικό γραμματέα του υπουργείου Οικονομικών, όπου και περιέγραψαν την κατάσταση ζητώντας να αποχωρήσουν, τα δύο στελέχη του υπουργείου δεν εκτίμησαν καλώς την κατάσταση και ζήτησαν από το κλιμάκιο να παραμείνει στο νησί. «Αν έφευγαν μόνοι τους δε θα γινόταν κανένα επεισόδιο», λένε οι επαγγελματίες της Λήμνου, οι οποίοι χαρακτηρίζουν «προκλητική τη στάση τους μπροστά στη γενική κατακραυγή και τη μεγάλη κινητοποίηση».

Σηκωτούς…
Τα επεισόδια ξεκίνησαν όταν οι υπάλληλοι της ΥΠΕΕ σηκώθηκαν από το ουζερί για να μεταβούν στο ξενοδοχείο. Τότε οι συγκεντρωμένοι τούς απέτρεψαν, σηκώνοντας μάλιστα στα χέρια το υπηρεσιακό αυτοκίνητο στο οποίο είχαν επιβιβαστεί. Ακολούθησε παρέμβαση της Αστυνομίας, επιβιβάστηκαν στο αστυνομικό τζιπ, οι συγκεντρωμένοι όμως τους προπηλάκιζαν πετώντας τους γιαούρτια και αυγά, ενώ εμπόδισαν και το τζιπ να αναχωρήσει για το ξενοδοχείο.
Τα επεισόδια κράτησαν μισή περίπου ώρα, ενώ στη συνέχεια αποφασίστηκε από τους συγκεντρωμένους, που ήταν προετοιμασμένοι - όπως έλεγαν - «για τα πάντα», να εμποδίσουν την αναχώρηση του πλοίου «Θεόφιλος», το οποίο έφτασε στο λιμάνι της Μύρινας στη 12:40 μετά τα μεσάνυχτα κι αυτό μέχρις ότου επιβιβαστεί το κλιμάκιο της ΥΠΕΕ, στο πλοίο και αναχωρήσει για τη Μυτιλήνη.
Αρχικά, μια μεγάλη ομάδα επαγγελματιών προσπάθησε να παρεμποδίσει το πλοίο να αναχωρήσει, ενώ στη συνέχεια κάτω από το βάρος των επεισοδίων αλλά και της μεγάλης προσωπικής πίεσης που είχαν δεχθεί, οι τρεις υπάλληλοι επιβιβάστηκαν στο πλοίο και αναχώρησαν για τη Μυτιλήνη!!!!!
από το ΕΜΠΡΟΣ της 26-6

Ο παλαιότερος ως τώρα ανθρώπινος οικισμός στο Αιγαίο ανακαλύφθηκε στη Λήμνο

Αρχαιολογική ανασκαφή ομάδας Ελλήνων, Ιταλών και Αμερικανών αρχαιολόγων στη Λήμνο με επικεφαλής τον καθηγητή της Προϊστορικής Αρχαιολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης κ. Νίκο Ευστράτιου φέρνουν στο φως τα απομεινάρια του παλιότερου ως τα τώρα ανθρώπινου οικισμού στο Αιγαίο.
Η ανασκαφή ξεκίνησε στις αρχές Ιουνίου τα δε ευρήματα, κυρίως λίθινα εργαλεία και μάλιστα πολύ καλής ποιότητας, είναι της επιπαλαιολιθικής εποχής, πριν δηλαδή περίπου 14.000 χρόνια. Τα στοιχεία της ανασκαφής κάνουν λόγω για μια εγκατάσταση κυνηγών, τροφοσυλλεκτών και ψαράδων του 12.000 π. Χ. Ως τώρα πιστεύονταν ότι οι παλιότερες ανθρώπινες παρουσίες έχουν εντοπισθεί στο Αρχιπέλαγος στη λεγόμενη Σπηλιά του Κύκλωπα στα Γιούρα βόρεια της Αλονήσου και στο Μαρουλά της Κίθνου, προσδιοριζόταν δε στο 8.000 π. Χ.
Η ανασκαφή πραγματοποιείται στη θέση Ούριακος της παραλίας Λουρί του δημοτικού διαμερίσματος Φυσίνη του Δήμου Μούδρου στη Λήμνο με την συνδρομή του Δήμου Μούδρου και με τη χρηματοδότηση του Ινστιτούτου Αιγαιακής Προϊστορίας.
Η Λήμνος θεωρείται ως μια από τις περιοχές με σημαντικά προϊστορικά αρχαιολογικά ευρήματα, όπως ο οικισμός της Πολιόχνης που κατοικήθηκε από τα μέσα της 5ης έως τα τέλη της 2ης χιλιετίας προ Χριστού και του οικισμού στο Κουκονήσι της ίδιας περίπου χρονολογικής περιόδου από την πρώιμη έως την ύστερη
χαλκοκρατία.

Πηγή: Το Βήμα

Θ’ αντέξουν το βάρος μας οι Καρυάτιδες;

Του Στέργιου Ζυγούρα
Εκπαιδευτικού Δ.Ε. 23.6.2009

"Τα εγκαίνια του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης επανέφεραν στο προσκήνιο το θέμα της επιστροφής των γλυπτών του Παρθενώνα και του Ερεχθείου που αφαιρέθηκαν βίαια πριν από 200 χρόνια. Η τελετή των εγκαινίων αποτέλεσε όμως και μια ακόμα αφορμή για προβληματισμό γύρω από το θέμα: «ελληνικός πολιτισμός και οικουμενικότητα». Οι συμπαρομαρτούντες -ταλαιπωρημένες ως προς την πολιτισμική σημασία- έννοιες «Ρώμη, Βυζάντιο, Ευρώπη» έρχονται στο μυαλό μας. Η συζήτηση για το «Μουσείο της Ευρώπης» που έγινε 10 χρόνια πριν, επίσης.
Αυτή τη φορά, οι αντιφάσεις της ελληνικής Πολιτείας δεν είναι αμιγώς εσωτερικές. Ο πρόεδρος της Επιτροπής Ζοζέ Μπαρόζο μίλησε για την άρρηκτη σχέση ελληνικού και ευρωπαϊκού πολιτισμού. Η αναφορά του στη ρωμαϊκή περίοδο δίνει αφορμή για περίσκεψη πάνω στην ψευδεπίγραφη «Βυζαντινή Αυτοκρατορία» και στο πολιτισμικό κενό στο οποίο ορθώθηκε το ελληνικό εθνικό κράτος. Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας αναφέρθηκε εγκωμιαστικά στην Πολιτεία εκείνη που δείχνει σεβασμό στην Ιστορία της. Πόσο αυξημένη σημασία έχει αυτός ο σεβασμός για τους πολίτες ενός κράτους, όταν η Ιστορία του ξεπερνά τα δικά του όρια και αφορά -σήμερα!- την παγκόσμια κοινότητα;

Κι όμως, την ίδια στιγμή, η κυβερνητική πολιτική στην Παιδεία συνεχίζει να βαδίζει στα χνάρια της άποψης που διχάζει την Ευρώπη και υποβαθμίζει τον ελληνικό πολιτισμό. Το Υπουργείο Παιδείας προωθεί δραστηριότητες που στόχο έχουν να παγιώσουν το αίσθημα του «ανήκειν» στην ευρωπαϊκή οικογένεια και αναζητούν την ανάπτυξη ευρωπαϊκής συνείδησης. Περιορίζεται όμως στη δήλωση του Robert Schuman και στο «Ευρωπαϊκό Βραβείο Καρλομάγνου για τη νεολαία». Ο ίδιος ο Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο μίλησε στην Αθήνα για την «Ευρώπη του πολιτισμού», αντιπαραθέτοντάς την με την «Ευρώπη της οικονομίας». Όλοι καταλαβαίνουμε ότι τα λόγια εξυπηρετούν και σκοπιμότητες. Όλοι όμως γνωρίζουμε ότι τα λόγια αυτά δεν είναι μόνον λόγια και επιλογή της κάθε κυβέρνησης είναι να χρησιμοποιήσει την ουσία τους στην οικονομία, στην εξωτερική πολιτική. Δυστυχώς, η ελληνική κυβέρνηση φαίνεται ότι χρησιμοποιεί ως όχημα για το «πολιτισμικώς ανήκειν», την «κοινότητα άνθρακα και χάλυβα». Τα μάρμαρα, που επί δυόμισι χιλιετίες σηματοδοτούν «δημοκρατία, γνώση, λιτότητα, αισθητική», συμβολικά συνένωσε ο Υπουργός Πολιτισμού, όμως το ΥπΕΠΘ εμμένει σε μια Ευρώπη που πολιτισμικά βασίζεται στην ιστορική σχισματική πολιτική των Φράγκων. Στο σχολικά μαθήματα της Ιστορίας και των Τεχνών επιβεβαιώνεται η ίδια κατάσταση. Κι όλα αυτά γίνονται, ενώ ο Υπουργός Πολιτισμού μιλάει για το «μεγάλο όπλο της τέχνης», η κυβέρνηση δηλώνει υπέρμαχος της στενής σχέσης παιδείας-πολιτισμού, όταν όλοι παραδέχονται ότι η γνώση του παρελθόντος καθορίζει σε πολύ μεγάλο ποσοστό το μέλλον.
Επιφανείς πολιτικοί, μεταξύ των οποίων ο Κων/νος Τσάτσος και ο Κων/νος Καραμανλής, υποστήριξαν με διάφορους τρόπους την πολιτισμική άποψη του «γαλλογερμανικού άξονα». Το «ανήκομεν εις την Δύσιν» ειπώθηκε στην ψυχροπολεμική εποχή, αλλά ακόμα και τότε, περιείχε ένα πολιτικό διλημματικό ψευδοπρόβλημα. Αυτό με τη σειρά του περιείχε τον επίπλαστο εκβιαστικό πολιτισμικό προσδιορισμό. Ας μην ξεχνούμε τέλος, ότι στο σημερινό μας κράτος η ζητούμενη «πολυπολιτισμικότητα» παλινδρομεί μεταξύ εθνικισμού-λαϊκισμού και ψηφοθηρίας-εκπαιδευτικού μοντερνισμού.
Τα γλυπτά του Παρθενώνα και η έκτη Καρυάτιδα θα επιστρέψουν. Εφόσον το διεκδικούμε σθεναρά, εφόσον πείσουμε την παγκόσμια κοινότητα ότι είναι ζήτημα, όχι εθνικής, αλλά οικουμενικής διάστασης. Το πολιτισμικό όμως ζήτημα είναι τεράστιο και θα συνεχίσει να ορίζει βασικές μας πολιτικές. Το βάρος σ’ αυτή την πορεία είναι καθημερινό, είναι μεγάλο και είναι δικό μας. Θ’ αντέξουν το βάρος μας οι Καρυάτιδες;"

Στέργιος Ζυγούρας
Καθηγητής Δ.Ε.

Σύνδεσμοι
http://www.youtube.com/watch?v=NELaITaRWeM
http://www.youtube.com/watch?v=fdz1wI-Cntg
http://www.youtube.com/watch?v=pVr93uW76l4
http://www.youtube.com/watch?v=1lu9WfGImr4
http://www.youtube.com/watch?v=ek6EqnWwxrg
http://www.e-yliko.gr/Lists/ContestsTOP10/Attachments/87/eortasmosImeraEyropis2009.doc
http://e-emphasis.sch.gr/articles.php?pId=1&iId=13&sId=246&aId=417
http://ec.europa.eu/news/around/080229_irl_en.htm
http://www.unipd.it/stdoc/figel.pdf
http://www.politikokafeneio.com/politismos/politismos-2.htm
http://www.romanity.org/htm/rom.e.04.fragkoi_romaioi_feoudalismos_kai_dogma.01.htm
http://users.thess.sch.gr/szygouras/themata/goByzFeb07/MiddleAges&Byzantium.htm

Εξαπάτηση του αναγνωστικού κοινού από Βήμα-Έθνος

Απίστευτη εξαπάτηση του αναγνωστικού κοινού από δύο εκ των μεγαλυτέρων κυριακάτικων εφημερίδων! Ρεπορτάζ από τη συνάντηση Καραμανλή-Ερντογάν που δεν έγινε ποτέ!!! Ειδικά το Βήμα περιγράφει με...ανατριχιαστικές λεπτομέρειες τι διημείφθη μεταξύ των δύο αρχηγών! Μετά από αυτό μπορούμε να βεβαιωθούμε για ότι μέχρι τώρα υποθέταμε σχετικά με την αξιοπιστία και κυρίως το ρόλο των μεγάλων συγκροτημάτων. Κι αν αυτό είναι ουσιαστικά ήσσονος σημασίας παραμύθι, σκεφτείτε τι "φούμαρα" έχουμε φάει σε σοβαρότερα θέματα, ειδικά όταν πρόκειται σε θέματα που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη.
Διαβάστε σχετικά στο Τρωκτικό για το Βήμα και το Έθνος.

Κυριακή, 21 Ιουνίου 2009: Μια ωραία προπόνηση...

Αντιγράφουμε από το ιστολόγιο του Ναυτικού Ομίλου Λήμνου:

Ο ήλιος έλαμπε, η θάλασσα ήρεμη, το κάστρο της Μύρινας με τη μεγάλη Ελληνική σημαία ακοίμητος φρουρός, μια υπέροχη προπόνηση με τα αστεράκια του Ναυτικού Ομίλου Λήμνου!
Για την ιστορία, Φωτεινή, Μαρία, Κατερίνα, Ιοκάστη, Παναγιώτης, Αλέξης, Σταύρος κι ο μικρός Στρατής. Ήταν όλοι τους υπέροχοι!!!

Το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης: Ένα Παγκόσμιο γεγονός!

Αντιγράφουμε από το Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων:

Σήμερα τα επίσημα εγκαίνια του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης

Τους επισκέπτες του σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης "καλωσορίζει" σήμερα το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Τα επίσημα εγκαίνια θα τελεστούν παρουσία της πολιτειακής και πολιτικής ηγεσίας της χώρας και προσωπικοτήτων από τη διεθνή πολιτική και πολιτιστική σκηνή.

Ένα μοναδικό οπτικοακουστικό θέαμα περιμένει τους επισκέπτες του νέου μουσείου, καθώς κάθε βράδυ, μέσω βίντεο προβάλλονται στους τοίχους των κοντινών κτιρίων εικόνες εκθεμάτων που με την βοήθεια της τεχνολογίας "ζωντανεύουν".

Αίσθηση προκαλεί ο μεγάλος αριθμός κρατήσεων που έχουν γίνει μέσω του συστήματος e-ticketing που σχεδόν ξεπερνούν ως σήμερα τα 7000 εισιτήρια.

Συγκινημένος ο πρόεδρος του Μουσείου και καθηγητής Αρχαιολογίας κ. Δημήτρης Παντερμαλής αναφέρθηκε στον πολυετή αγώνα για την κατασκευή του και είπε χαρακτηριστικά ότι « το Μουσείο δεν αποτελεί το έργο ενός ανθρώπου ή μιας κυβερνήσεως, αλλά ένα έργο καθολικό , προσπάθεια πολλών ανθρώπων που κάτω από φυσιολογικές συνθήκες θα χρειαζόταν δέκα χρόνια ακόμη για να ανοίξει τις πύλες του. Στα χρόνια που θα περάσουν το Μουσείο θα βελτιωθεί και θα έχει πολλά πράγματα να δείξει’’, συμπλήρωσε.Η έκθεση ξετυλίγεται σε πέντε εκθεσιακές ενότητες, μια από αυτές η ίδια η ανασκαφή που θα έχει ολοκληρωθεί μετά από έναν χρόνο.

Τα περίπου 4000 εκθέματα του Νέου Μουσείου μοιράζονται στην αίθουσα των Κλιτύων Ακρόπολης (λίγο πριν την είσοδο του επισκέπτη, στις κύριες εκθεσιακές ενότητες του Μουσείου) ,στην αίθουσα με τα Αρχαϊκά (όπου Κούροι, Κόρες και Ιππείς λούζονται από το φυσικό φως που διαχέεται στις λεπτομέρειες των αγαλμάτων ) και τέλος στην αίθουσα του Παρθενώνα όπου για πρώτη φορά εκτίθεται σε πλήρη ανάπτυξη η Ζωφόρος του Ναού, οι Μετόπες και τα Αετώματα.

Ο επισκέπτης μπορεί εύκολα να κατανοήσει εύκολα ποια είναι τα μαρμάρινα μέλη από τον Λόρδο Ελγιν και βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο καθώς τα αυθεντικά εκτίθενται με τα γύψινα εκμαγεία (του 1846) ώστε να καταστεί απόλυτα προφανής η μια από τις μεγαλύτερες κλοπές της ιστορίας.

Η συνολική έκταση του Μουσείου είναι 21.000 τ.μ, ενώ διαθέτει εκθεσιακό χώρο 14000 τ.μ σε αντίθεση με τα 1450 τ.μ του παλαιού Μουσείου επάνω στον Βράχο.

Το σκεπτικό της έκθεσης, όπως εξήγησε ο κ. Παντερμαλής είναι να δημιουργείται στον επισκέπτη «η αίσθηση του περιπάτου προκειμένου να συνειδητοποιεί τον τόπο που βρίσκονται οι ανασκαφές και τα έργα της έκθεσης».

Σύμφωνα με τον κ. Παντερμαλή χρειάζονται περίπου τρεις ώρες για να έχει ο επισκέπτης μια ολοκληρωμένη εικόνα στο πλαίσιο μιας μαζικής ξενάγησης.

Την Πέμπτη, δεύτερη ημέρα των εγκαινίων ξεναγήθηκαν προσωπικότητες από το χώρο των Γραμμάτων και των Τεχνών, διεθνών επιτροπών για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα, Σήμερα το βράδυ σειρά έχουν οι ξένοι δημοσιογράφοι που έρχονται στην Ελλάδα, προσκεκλημένοι του Υπουργείου Πολιτισμού.

Από τις 21 ως τις 23 Ιουνίου θα μπορεί κανείς να επισκεφθεί το Μουσείο μόνο εφόσον έχει κάνει κράτηση μέσω του συστήματος e-ticheting. Η επίσκεψη-ξενάγηση θα γίνεται τις τρείς αυτές ημέρες σε τρεις χρονικές ζώνες στις 9 το πρωί, στις 11 το πρωί και στις 6 το απόγευμα και κάθε ζώνη θα έχει 250 άτομα. Δηλαδή γι' αυτές τις τρεις ημέρες 2.250 άτομα από όλη την Ελλάδα, από όλο τον κόσμο, θα ξεναγηθούν με αυτή τη διαδικασία.

Η τιμή του εισιτηρίου για το 2009 δεν θα ξεπεράσει το 1 ευρώ, ενώ το 2010 θα φτάσει τα 5 ευρώ. Από το 2011 η τιμή του εισιτηρίου θα προβλεφθεί με ειδική μέριμνα για τις κατηγορίες ηλικιωμένων, παιδιών, φοιτητών, αναπήρων, ενώ με το σύστημα ηλεκτρονικής κράτησης θα προσδιορίζεται ακόμα και η ώρα της επίσκεψης στο Μουσείο.

Εστιατόριο και μπαρ θα λειτουργήσουν με αυτεπιστασία "με προδιαγραφές που θα ζήλευαν και τα καλύτερα εστιατόρια του κόσμου'', όπως είπε ο κ. Σαμαράς, ενώ για τους θερινούς μήνες προβλέπεται η διεύρυνση του ωραρίου, από 8 π.μ. ως 8 μ.μ.

Εξάλλου, εξετάζεται η δυνατότητα μεταφοράς των δύο κτιρίων της Διονυσίου Αρεοπαγίτου σε παρακείμενα οικόπεδα που προβλέπεται να αποκτήσει το υπουργείο Πολιτισμού για τη συνολική μεταφορά των σπιτιών προκειμένου να βρεθεί μια "σολομώντεια λύση" - να διατηρηθεί, δηλαδή, η αξία των σπιτιών και να μην εμποδίζουν οι προσόψεις τους τη θέα του Μουσείου προς τον Ιερό Βράχο της Ακροπόλεως. Αναμένονται οι απαντήσεις των ενδιαφερόμενων μερών.

Τέλος, έχει ολοκληρωθεί η διαμόρφωση της οδού Μακρυγιάννη, καθώς και οι εργασίες του κήπου του Νέου Μουσείου, με τη δενδροφύτευση δέντρων νεραντζιάς και ελαιώνα.

Δηλώσεις

«Για την Πόλη της Αθήνας η ύπαρξη ενός Μουσείου αντάξιου της ιστορίας της και του πολιτισμού της ήταν όραμα δεκαετιών. Σήμερα, μαζί με τη συγκίνηση που μας διακατέχει για τα ιστορικά εγκαίνια του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης, ανοίγουμε με περηφάνια την αγκαλιά μας σε ολόκληρο τον κόσμο προκειμένου να τον κάνουμε κοινωνό των μοναδικών και παράλληλα πανανθρώπινων αξιών της ελληνικής τέχνης και πολιτισμού. Και πλέον τώρα που υπάρχει το νέο Μουσείο, όλα είναι έτοιμα να δικαιωθεί το όραμα της Μελίνας Μερκούρη και οι Άγγλοι, τηρώντας τα υπεσχημένα από το 1816, να επιστρέψουν τα γλυπτά του Παρθενώνα, προκειμένου όλος ο κόσμος να μπορεί να χαρεί και να εκτιμήσει ενοποιημένο τον ανώτερο συμβολισμό του πνευματικού κληροδοτήματος της Αθήνας του 5ου αιώνα π.Χ.».

Όλοι μας προσβλέπουμε σε όμορφα εγκαίνια ενός μεγάλου Μουσείου, ενός Μουσείου που ξεκίνησε βεβαίως - και καλό είναι να τα θυμόμαστε αυτά - ως όραμα της Μελίνας Μερκούρη, το οποίο σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε από διαδοχικές κυβερνήσεις, δήλωσε ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ κ.Γ.Παπακωνσταντίνου.

Δημοσιεύματα από τον διεθνή Τύπο

Με αφορμή τα επικείμενα εγκαίνια του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης, αμερικανικά ΜΜΕ αναφέρονται στο αίτημα της Ελλάδας για επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα, σημειώνοντας ότι το Νέο Μουσείο αποτελεί «ισχυρό επιχείρημα» προς αυτή την κατεύθυνση.

Η εφημερίδα «Νιου Γιορκ Τάιμς», το τηλεοπτικό δίκτυο ABC και άλλα ΜΜΕ στις ηλεκτρονικές σελίδες τους φιλοξενούν ανταπόκριση του πρακτορείου «Associated Press» για τα εγκαίνια του μουσείου, δίνοντας έμφαση στον αντίκτυπο που έχει στην ελληνική κοινωνία το αίτημα επιστροφής των Μαρμάρων του Παρθενώνα.

Μεταξύ άλλων, φιλοξενούνται δηλώσεις του υπουργού Πολιτισμού, Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος τονίζει ότι «το νέο μουσείο αποτελεί καταλύτη για την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα. Είναι ένα σύμβολο της σύγχρονης Ελλάδας που τιμά το παρελθόν με έργα εφάμιλλα με εκείνα των προγόνων μας».

Ο αρχιτέκτονας του μουσείου, Μπερνάρ Τσουμί, δηλώνει ότι «ο Παρθενώνας είναι ένα από τα πλέον τέλεια κτίρια, το οποίο έχει ασκήσει επιρροή επί αιώνες σε γενεές δυτικών αρχιτεκτόνων. Αυτό που προσπαθήσαμε να κάνουμε, ήταν να είμαστε όσο το δυνατόν απλοί, καθαροί και ακριβείς στη δημιουργία οπτικής σχέσης μεταξύ του Παρθενώνα, του Μουσείου και του ευρύτερου αρχαιολογικού χώρου». Ο κ. Τσουμί δηλώνει «πεπεισμένος ότι αργά ή γρήγορα, τα μάρμαρα από το Βρετανικό Μουσείο θα επιστρέψουν στην Αθήνα».

Η εφημερίδα «Νιου Γιορκ Τάιμς» φιλοξενεί επίσης δυο άρθρα για το επίμαχο ζήτημα της επιστροφής των Μαρμάρων του Παρθενώνα. Το πρώτο είναι του Βρετανού δημοσιογράφου και συγγραφέα, Κρίστοφερ Χίτσενς, από το περιοδικό "Vanity Fair", ο οποίος επιχειρηματολογεί υπέρ της επιστροφής των Μαρμάρων, υπογραμμίζοντας ότι «η άλλοτε μερικώς βάσιμη θέση του Βρετανικού Μουσείου περί έλλειψης χώρου στέγασης των γλυπτών, δεν υφίσταται πλέον. Κάθε επισκέπτης δεν μπορεί παρά να εντυπωσιαστεί από τις συντονισμένες προσπάθειες του αρχιτέκτονα του Μουσείου Μπερνάρ Τσουμί και του διευθυντή του Δημήτρη Παντερμανλή», αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Χίτσενς, σημειώνοντας ότι «όλοι οι διαθέσιμοι θησαυροί του Παρθενώνα έχουν τοποθετηθεί με ιδιαίτερη φροντίδα σε μια αίθουσα που βρίσκεται σε άλλο επίπεδο σε σχέση με το υπόλοιπο Μουσείο, ώστε να αντικατοπτρίζει τη διαρρύθμιση του ναού».

Στο δημοσίευμα γίνεται αναφορά στις πρόσφατες επιστροφές τμημάτων του μνημείου από την Ιταλία και από το Μουσείο της Χαιδελβέργης, εκφράζοντας παράλληλα την ελπίδα ότι «κάποια μέρα η Βρετανία θα αποφασίσει να διορθώσει ένα λάθος του παρελθόντος».

Ο πρώην πρωθυπουργός της Αυστραλίας Μάλκολμ Φρέιζερ ζήτησε και πάλι την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα από το Βρετανικό Μουσείο στην Ελλάδα. Μάλιστα, ο κ. Φρέιζερ έφτασε στο σημείο να προσθέσει πως η Ελλάδα θα πρέπει να διεκδικήσει τα γλυπτά αυτά ακόμα και δικαστικά.

Λίγες μέρες νωρίτερα, ένας άλλος πρώην πρωθυπουργός της Αυστραλίας, ο Γκοφ Ουίτλαμ είχε δηλώσει για το ίδιο θέμα:

"Το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης δίνει στο Βρετανικό Μουσείο την ευκαιρία να διορθώσει ένα από τα μεγάλα σφάλματα της ιστορίας. Δεν υπάρχει πλέον καμία δικαιολογία για τη διατήρηση της συλλογής στην Πινακοθήκη Νταβίν στο πίσω μέρος του Βρετανικού Μουσείου, τώρα που τα γλυπτά μπορούν να ενοποιηθούν και να εκτεθούν με τα λοιπά σωζόμενα γλυπτά της Ακρόπολης".

Την ίδια στιγμή, ο κ. Γιώργος Βαρδάς, μέλος της Κίνησης "Αυστραλοί Υπέρ της Επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα στην Ελλάδα", κάλεσε την Ελλάδα να διεκδικήσει "πιο δυναμικά" την επιστροφή τους.

Στο μεταξύ, τα αυστραλιανά μέσα ενημέρωσης εξακολουθούν να δίνουν σημαντική προβολή στο Μουσείο της Ακρόπολης.

Το τηλεοπτικό δίκτυο SBS έκανε σύντομο αφιέρωμα στα εγκαίνια, τονίζοντας το γεγονός ότι τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν ενώ τμήματα της ζωφόρου του Παρθενώνα βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο. Αντικαθιστούνται από γύψινα εκμαγεία, ώστε ο επισκέπτης να έχει πλήρη άποψη της εικόνας που παρουσίαζαν αρχικά.

Στο αφιέρωμα παρουσιάστηκαν συνεντεύξεις (οι οποίες δόθηκαν στο χώρο του Νέου Μουσείου):

-Του επικεφαλής αρχιτέκτονα του Μουσείου Μπερνάρ Τσουμί, ο οποίος μίλησε για τις δυσκολίες της κατασκευής, καθώς έπρεπε να λάβει υπόψη του τη σεισμικότητα της περιοχής, τις νέες ανακαλύψεις αρχαιοτήτων στο οικόπεδο ανέγερσης του Μουσείου και την καλύτερη προβολή όλων των αρχαιοτήτων που το παλιό μουσείο δεν μπορούσε να εκθέσει ταυτόχρονα.

-Του διευθυντή του Μουσείου Δημήτρη Παντερμαλή, ο οποίος μίλησε για ένα όνειρο ζωής που γίνεται πραγματικότητα έπειτα από 30 χρόνια.

-Του υπουργού Πολιτισμού Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος τόνισε την ανάγκη επαναπατρισμού των γλυπτών που βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι τα εγκαίνια θα λάβουν χώρα με κάποια μέλη της ίδιας οικογένειας να λείπουν και υπογραμμίζοντας την ανάγκη η οικογένεια να επανενωθεί.

-Ο παρουσιαστής του σταθμού σχολίασε πως το Μουσείο αποτελεί με την ύπαρξή του ικανό επιχείρημα για τον επαναπατρισμό των γλυπτών του Παρθενώνα.

Εξάλλου και ο γραπτός Τύπος αναφέρεται στο Μουσείο με ιδιαίτερα θετικά σχόλια. Τα δημοσιεύματα παραθέτουν δηλώσεις των Α. Σαμαρά και Μπ. Τσουμί και δίνουν το χρονικό της ιστορίας του Παρθενώνα και της αφαίρεσης των Γλυπτών από τον Έλγιν. Δίνονται επίσης πληροφορίες για το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης μαζί με εντυπωσιακές φωτογραφίες.

Τέλος έως τις 10 Ιουλίου θα συνεχίζεται μια πρωτότυπη εικαστική παρέμβαση στην κεντρική πλατεία Ομοσπονδίας της Μελβούρνης (Federation Square), με αίτημα την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα στην Ελλάδα, με την ευκαιρία των εγκαινίων του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης. Συγκεκριμένα, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Φωτός της Μελβούρνης, ο ομογενής Κωνσταντίν Δημόπουλος κάνει την παρέμβαση "Μαύρος Παρθενώνας".

Όπως εξηγεί ο καλλιτέχνης, κατά τη διάρκεια της ημέρας υπάρχουν στην πλατεία διάφορες σκαλωσιές ντυμένες με μαύρο ύφασμα στο σχήμα του Παρθενώνα. Τη νύχτα με ειδικό φωτισμό "στήνεται" ένας "Παρθενώνας" με λευκό και γαλάζιο σε μαύρο φόντο.

Στις 2 Ιουλίου θα γίνει δημόσιος διάλογος στην κεντρική πλατεία της Μελβούρνης, με αίτημα την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα. Μεταξύ των ομιλητών θα είναι και ο πρόεδρος της Διεθνούς Επιστροφής για την Επιστροφή των Μαρμάρων, Ντέϊβιντ Χιλ.



Η ιστορία του Νέου Μουσείου

Το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης ήταν το δεύτερο πολιτιστικό όραμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Μαζί με την ανασκαφή των Βασιλικών Τάφων της Βεργίνας από τον αρχαιολόγο Μάνο Ανδρόνικο αποτέλεσαν την μεγάλη του πολιτιστική κληρονομιά. Αργότερα, η Μελίνα Μερκούρη ονειρεύτηκε πως το μουσείο θα μπορούσε να φιλοξενήσει και τα Γλυπτά του Παρθενώνα, τα λεγόμενα τότε Ελγίνεια, μια ονομασία που καταργήθηκε όταν το αίτημα της επιστροφής άρχισε να αντιμετωπίζεται θετικά από την διεθνή κοινότητα.



Ποτέ άλλοτε δεν έγινε τόσος θόρυβος για ένα κτίσμα. Αντιπαραθέσεις, κόντρες πολιτικών αρχηγών στην Βουλή, δημόσια κριτική. Για περίπου τριάντα χρόνια, αρχαιολόγοι, αρχιτέκτονες και πολεοδόμοι "βασανίστηκαν" για το αν το συγκεκριμένο οικόπεδο του στρατοπέδου Μακρυγιάννη ήταν ο καταλληλότερος χώρος για την ανέγερση του μουσείου. Η αρνητική γνώμη επιφανών ειδικών στηριζόταν στο σκεπτικό ότι το οικόπεδο ήταν εξαιρετικά περιορισμένο από τα γύρω κτίσματα, βρισκόταν πολύ κοντά στην Ακρόπολη -επομένως δεσμευόταν από τους όρους δόμησης της περιοχής- και ότι σε τμήμα του είχαν ανακαλυφθεί σημαντικά αρχαία, τα οποία δεν έπρεπε να καταστραφούν. Ο πόλεμος για τη χωρόθετηση διεξήχθη με δημόσια αντιπαράθεση και πλήθος προσφυγών για την αρχαιολογική ανασκαφή του οικοπέδου, την επιλογή του αρχιτεκτονικού σχεδίου και τις απαλλοτριώσεις.

Δύο πανελλήνιοι αρχιτεκτονικοί διαγωνισμοί προκηρύχθηκαν, το 1976 και το 1979, και οι δύο χωρίς αποτέλεσμα. Το 1989 πραγματοποιήθηκε ο τρίτος διαγωνισμός, διεθνής αυτή τη φορά. Ύστερα από αντιδράσεις της ελληνικής επιστημονικής κοινότητας το υπουργείο πρότεινε στους διαγωνιζόμενους δυο ακόμη εναλλακτικές θέσεις (Κοίλη και Διόνυσος), που όμως κρίθηκαν προβληματικές. Οι συμμετέχοντες στον διαγωνισμό οδηγήθηκαν τελικά στη λύση Μακρυγιάννη. Αν και επελέγη η πρόταση δυο Ιταλών αρχιτεκτόνων, το Συμβούλιο Επικρατείας ακύρωσε τον διαγωνισμό, εντοπίζοντας εξόφθαλμες παρατυπίες.

Παρά τις αντιρρήσεις σημαντικών Ελλήνων αρχιτεκτόνων (Γιώργος Κονδύλης, Άρης Κωνσταντινίδης κ.α.) και αρχαιολόγων όπως ο Γιώργος Δοντάς, οι διαδοχικές κυβερνήσεις επιμένουν πεισματικά στην αρχική χωροθέτηση Καραμανλή. Ακόμη και όταν με την ανασκαφή του 1997-1999 αποκαλύπτονται σημαντικές αρχαιότητες μπροστά στο διατηρητέο κτήριο Βάιλερ, η κυβέρνηση επιμένει στην οικοδόμηση του νέου μουσείου σε αυτή τη θέση. Για να καμφθούν οι αντιδράσεις, η τότε κυβέρνηση υποσχέθηκε ότι το μουσείο θα είναι έτοιμο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, το καλοκαίρι του 2004, ενώ εντάθηκαν οι προσπάθειες για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα, έστω και με την μορφή του δανεισμού.

Το καλοκαίρι του 2000 ξεκίνησε ο διεθνής διαγωνισμός προεπιλογής μελετητών για την εκπόνηση των σχεδίων του Νέου Μουσείου που θα στεγάσει τα αριστουργήματα της Ακρόπολης. Δώδεκα από τα διαγωνιζόμενα γραφεία υπέβαλαν σχέδια και προπλάσματα με βάση τις απαιτήσεις του έργου:

-Πρωτοποριακή πρόταση ενσωμάτωσης της τοπικής ανασκαφής στο Μουσείο ώστε να αναδειχθούν τα αρχιτεκτονικά ευρήματα ως ένα μουσειακό έκθεμα.

-Χρήση του φυσικού φωτός και δημιουργία της αίσθησης ανοιχτού περιβάλλοντος, αφού τα περισσότερα εκθέματα ήταν στημένα στην αρχαιότητα στο ύπαιθρο.

-Επιδίωξη ισόρροπης σχέσης ανάμεσα στην αρχιτεκτονική του μουσείου και των αρχαίων κτηρίων στο βράχο της Ακρόπολης.

-Ικανοποιητική ένταξη του Νέου Μουσείου στο άμεσο αλλά και στο ευρύτερο αστικό περιβάλλον.

-Παροχή δυνατότητας στον επισκέπτη να βλέπει συγχρόνως τα αρχιτεκτονικά γλυπτά του Παρθενώνα στο Νέο Μουσείο και τον ίδιο τον Παρθενώνα στην Ακρόπολη.



Έπειτα από αναλυτική μελέτη, η επιτροπή αξιολόγησης κατέληξε σε ομόφωνη απόφαση για το πρώτο, δεύτερο και τρίτο βραβείο, ενώ αναγνώρισε την πρωτοτυπία άλλων δύο λύσεων και πρότεινε την διάκριση τους με ειδική μνεία. Επικρατέστερη κρίθηκε η πρόταση του Γαλλοελβετού αρχιτέκτονα Μπερνάρ Τσουμί και του ελληνικού γραφείου του Μιχάλη Φωτιάδη.

Βάσει του μουσειολογικού προγράμματος, μεγάλο βάρος δίνεται στην εξυπηρέτηση των επισκεπτών, με την διαμόρφωση ειδικών χώρων υποδοχής (φουαγιέ, καταστήματα, εστιατόριο, αμφιθέατρο, αίθουσα περιοδικών εκθέσεων) αλλά και την παροχή πληροφοριών ώστε το κοινό να ενημερώνεται πλήρως για ό, τι έχει σχέση με την Ακρόπολη και τα μνημεία της.

Την υλοποίηση του έργου ανέλαβε, εκ μέρους του Δημοσίου, ο Οργανισμός Νέου Μουσείου Ακρόπολης με επικεφαλής των καθηγητή Δημήτρη Παντερμαλή. Το μουσείο κτίστηκε με ένα σημαντικό πλεονέκτημα. Οι αρχιτέκτονες, οι αρχαιολόγοι και όλοι όσοι είχαν εμπλακεί στον σχεδιασμό και στο κτίσιμο του ήξεραν εκ των προτέρων τι ακριβώς επρόκειτο να στεγάσει. Η πιθανότητα να βρεθούν μελλοντικά στην περιοχή νέες σημαντικές αρχαιότητες, αν και υπαρκτή, είναι μάλλον περιορισμένη.

Ο συνολικός προϋπολογισμός ανέγερσης ανήλθε στα 130 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων το 30% έχει καλυφθεί από κοινοτικά κονδύλια.



«Ψηφίδες» του Μουσείου

-Το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης βρίσκεται στην ιστορική περιοχή του Μακρυγιάννη, νοτιανατολικά του ιερού βράχου. Απέχει μόνο 300 μέτρα από την Ακρόπολη και περίπου δύο χιλιόμετρα από το Σύνταγμα. Άμεση πρόσβαση από το σταθμό του μετρό "Ακρόπολη", στην ανατολική παρυφή του χώρου του Μουσείου.

-Πρόεδρος του Δ.Σ. του ΟΑΝΜΑ (Οργανισμός Ανέγερσης Νέου Μουσείου Ακρόπολης) είναι ο καθηγητής αρχαιολογίας Δημήτριος Παντερμαλής και αντιπρόεδρος ο καθηγητής οικονομικών Γεώργιος Αγαπητός.

-Πολλοί Έλληνες αλλά και μεγάλος αριθμός Βρετανών πιστεύουν ότι το σύγχρονο μουσείο θα συμβάλλει στην επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα που σήμερα επιδεικνύονται στο Βρετανικό Μουσείο. Η διεκδίκηση της επιστροφής τους αποκτά νέα διάσταση μετά την ανέγερση του Νέου Μουσείου Ακροπόλεως.

-Τα απόντα γλυπτά, γνωστά και ως Ελγίνεια, διακοσμούσαν αρχικά τον Παρθενώνα και άλλα κτίσματα της Ακρόπολης και αντιπροσωπεύουν περισσότερα από τα μισά των γλυπτικών διακοσμήσεων της ιστορικής τοποθεσίας. Αφαιρέθηκαν στις αρχές του 19ου αιώνα και η επιστροφή τους υπήρξε σημαντικό θέμα για τις ελληνικές κυβερνήσεις για πολλά χρόνια.

-Η κατασκευή άρχισε το Νοέμβριο του 2004.

ΠΟΙΟΙ ΕΜΠΟΔΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΣΤ' ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ;

Αναδημοσιεύουμε από το Paideia-gr:

"Στους σκοτεινούς διαδρόμους του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, με την ανοχή αν όχι την ενθάρρυνση της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας,έχει «χαθεί» το νέο βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ' Δημοτικού. Πρόκειται για το βιβλίο που πρόκειται να αντικαταστήσει εκείνο της κ. Ρεπούση. Ο πρώην υπουργός παιδείας Ευρυπίδης Στυλιανίδης, μετά από διαγωνισμό, είχε αναθέσει τη συγγραφή του βιβλίου σε συγγραφική ομάδα με επικεφαλής τον καθηγητή Νεότερης Ιστορίας της ΦΛΣ του ΑΠΘ κ. Ιωάννη Κολιόπουλο.
Πληροφορίες που δεν επιδέχονται αμφισβήτηση υποστηρίζουν...πως η συγγραφική ομάδα έχει ήδη ολοκληρώσει τη συγγραφή του επίμαχου βιβλίου και το έχει ήδη υποβάλει -και μάλιστα σε χρόνο ρεκόρ- στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Και όχι μόνο αυτό, το βιβλίο είναι πλήρως εικονογραφημένο και σελιδοποιημένο, έτοιμο για εκτύπωση. Δυστυχώς όμως το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο κωλυσιεργεί, αρνείται να προχωρήσει στις νόμιμες διαδικασίες ήδη από τις αρχές του 2009, επιχειρώντας, κατά τα φαινόμενα, να παραπέμψει το θέμα της έκδοσης στις καλένδες. Η συγγραφική ομάδα αποφεύγει προς το παρόν να σχολιάσει ο,τιδήποτε έχει σχέση με την τύχη του βιβλίου. Κύκλοι όμως του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης που είναι σε θέση να γνωρίζουν υποστηρίζουν πως σύντομα, αν χρειασθεί, θα παραχωρήσει συνέντευξη τύπου γνωστοποιώντας το ζήτημα στο κοινό. Είδομεν!!!"

Οι τυχοδιώκτες του Δεκεμβρίου

Μια διαφορετική κριτική των εκλογικών αποτελεσμάτων από τον δυναμικό και μάχιμο δικηγόρο κ. Φαήλο Κρανιδιώτη και Πρόεδρο του ΔΣ του Δικτύου 21, απ' όπου και αναδημοσιεύουμε.

Ο λαός, αποδεδειγμένα, δεν συμπαθεί τους τυχοδιώκτες, δεν τους ψηφίζει, δεν τους εμπιστεύεται. Ο πάμπλουτος «νέος Λένιν» της Κουμουνδούρου κι ο ιμιτασιόν Τσε Γκεβάρα προστατευόμενος του, πτωχός γιος μεγαλοκατασκευαστή, επένδυσαν πάνω στα μαϊμού Δεκεμβριανά. Όλοι δε οι ταβλαδόροι του Κολωνακίου έσπρωχναν μπροστά τα πιτσιρίκια και το μάτι τους γυάλιζε μπροστά στην άναρχη βία των πάσης φύσεως χουλιγκάνων. Έτριβαν τα χέρια τους πιστεύοντας πως θα δρέψουν εκλογικούς καρπούς προβοκάροντας την αλητεία. Τελικά ψωνίσανε από σβέρκο και δύσθυμοι ετοιμάζονται να σκυλοφαγωθούν στο Φίλιον και τις λοιπές γιάφκες του σινιέ αριστερισμού. Γιατί τελικά, μην έχετε αμφιβολία, ένα είδος αριστεριστών είναι, ξέρετε, από αυτούς που τις δεκαετίες του ’70 και ’80, επειδή δεν ήταν τίποτα, δεν ήταν της μόδας να γίνουν δεξιοί κι η πειθαρχία του Κ.Κ.Ε. τους στένευε στις μασχάλες, το παίζανε - και δη φανατικά - ευρωκομμουνιστές, μαοϊκοί, τρότσκες, αλβανόφιλοι και διάφορα άλλα ιαχωβίτικα.Με έκπληξη όμως αντελήφθην μόλις σήμερα κι άλλη μια αιτία της παταγώδους ήττας του ΣΥΡΙΖΑ. Θυμάστε το βώδι του Μάνου, που τώρα λέγεται ΔΡΑΣΗ; Κατ’ αρχήν ουδεμία σχέση έχει με την ιστορική και δυναμική Ένωση Κυπρίων Φοιτητών ΔΡΑΣΙΣ – Κίνημα Ενότητας Σωτηρίας. Τώρα λοιπόν η παρέα που ΄χε σήμα το βώδι, λέγεται Δράση. Προφανώς πρόκειται για ευφημισμό. Διαβάζοντας εκ των υστέρων το ψηφοδέλτιο είδα λοιπόν ότι υποψήφιος ήταν και ο Διονύσιος Γουσέτης. Χτύπησα με δύναμη την παλάμη στο κούτελο μου και κοκκίνησα από ντροπή για την ελεεινή αντίληψη και την άθλια οξυδέρκεια μου, διότι δεν αντελήφθην ότι εδώ και λίγα χρόνια ο εν λόγω, καίτοι αρθρογραφεί στην «Αυγή», έχει φύγει από τον Συνασπισμό. Οι φάλαγγες της διανόησης έστριψαν δεξιά και πήγαν στον Μάνο, μαζί με τις απόψεις τους για την σφαγή στην Τριπολιτσά των δύσμοιρων Τούρκων, το πόσο ρατσιστές και σωβινιστές είμαστε και διάφορα άλλα που αναδημοσιεύει κι ο φίλος του ο Δημητράς. Φευ, τι να κάνουν μετά μόνος του ο Αλέξης κι ο κηδεμόνας του, αδέρφια; Κρίμα που δεν υπάρχει σταυρός στις ευρωεκλογές, γιατί θα τον ψήφιζα τον κύριο Γουσέτη αλλά αφού δεν τον είχε πρώτο ο Μάνος, θα ήταν χαμένη ψήφος. Τώρα όμως που το ‘μαθα, θα πάω κι εγώ να γραφτώ στην ΔΡΑΣΗ, γιατί, αλήθεια σας λέω, όταν είδα τον Μαρκουλάκη, γνωστό για το πολιτικό του ανάστημα, κλονίστηκα. Τώρα όμως, έστω και μια βδομάδα μετά τις Ευρωεκλογές, που έμαθα και για τον Γουσέτη, είμαι έτοιμος και στρωμμένος.

Το Κ.Κ.Ε., το μόνο που ξέρει από πραγματικά Δεκεμβριανά, έχοντας 90 χρόνια Ιστορία πίσω του και καμμένη την γούνα του από τυχοδιωκτισμούς, κράτησε υπεύθυνη στάση, κατήγγειλε τους προβοκάτορες κι ανταμείφθηκε από το εκλογικό σώμα με μια αξιοπρεπέστατη παρουσία και συγκρατημένες απώλειες.

Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. πανηγύρισε με μισό χαμόγελο ότι το ψήφισε το 1/3 των μισών εγγεγραμμένων ψηφοφόρων, δηλαδή το 1/6 των πραγματικών, ενώ η Ν.Δ. ξεφύσηξε με ανακούφιση που η αποχή έγινε, δικαίως, θέμα μεγαλύτερο από την σε βάρος της διαφορά με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Είναι βέβαια φανερό ότι πέραν του αβανταρίσματος από συγκεκριμένο συγκρότημα, οι ανεκδιήγητοι «οικολόγοι» δεν θα βλέπανε ούτε την ψήφο τους, αν η Ν.Δ. δεν τους καλόβλεπε ως μαξιλάρι που θα συγκρατούσε διαρροή ψήφων προς το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Αν άνοιγαν λίγο το στόμα τους οι εκπρόσωποι της, ο - κατά την ενθουσιώδη «Ραντικάλ» - ατατουρκιστής Τρεμόπουλος θα έμενε στα καθ’ ημάς ν’ ασχολείται με τα μπρόκολα και τις λιβελούλες. Οι περισσότεροι τους ψήφισαν χωρίς να τους ξέρουν. Η αβάντα της Ν.Δ. και συγκεκριμένων συμφερόντων αρχικά τους εκτόξευσε δημοσκοπικά με ύποπτο τρόπο. Όταν ο καλός φίλος Παναγιώτης Λιάκος έφερε στη δημοσιότητα το περίφημο βίντεο του Τρεμόπουλου με τον Βοσκόπουλο, τον οθωμανό Ονσούνογλου, τον Βοσκόπουλο του «Ουράνιου Τόξου» και έναν «ελληνόφωνο σαλονικιό» να λένε τα ωραία τους και κυρίως ο Τρεμόπουλος, για τους κρητικούς χωροφύλακες και τους μωραΐτες γραφιάδες κλπ, στην παρουσίαση του «μακεδονικού» αναγνωστικού, άρχισε η κατρακύλα. Αν οι της Ν.Δ. έλεγαν κι αυτοί δυο κουβέντες και μάθαινε όλος ο κόσμος ποιοι και τι είναι, τότε η περίεργη παρεούλα θα κατέβαινε κάτω από το 3%, εις τόπον χλοερόν, εις τόπον αναψύξεως. Τώρα θα έχουμε σκηνές απείρου κάλλους στις Βρυξέλλες και εν Ελλάδι, χάρις στην κουτοπονηριά και την αβελτηρία κάποιων πρωτοκλασάτων μεγαλοκομματικών ηλιθίων, που σκέφτονται μικροκομματικά και μικρόνοα. Από το δείγμα γραφής του φρονώ βέβαια, ότι ο τύπος αυτός θα κάνει τα πάντα ώστε στις εθνικές και στις επόμενες ευρωεκλογές οι «οικολόγοι» να γίνουν μια γκροτέσκα ανάμνηση.

Ο ΛΑ.Ο.Σ. σίγουρα κέρδισε πόντους. Παρά την επιλογή Τζαβέλα. Η πρόταξη των ζητημάτων ασφάλειας και λαθρομετανάστευσης οδήγησε πολλούς ψήφους προς τα κει. Κυρίως όμως ήταν ένα χαστούκι στην κυβέρνηση, η οποία ξύπνησε, άφησε κατά μέρος τις ενοχές και ξεφεύγοντας από την ομηρία της ψευτοαριστερής πολιτικής ορθότητας μαζεύει τους λαθρομετανάστες, απελαύνει, θα απλουστεύσει κι επιταχύνει τις νομικές διαδικασίες και ήδη αναζητεί στρατόπεδα για να τους κρατήσει. Ήδη μέσα σε λίγες μέρες το κέντρο της Αθήνας άλλαξε άρδην εικόνα, θυμίζει πάλι ελληνική πόλη, πόλη με στοιχειώδη τάξη, ασφάλεια και καθαριότητα. Τόσο απλό ήταν.

Βέβαια ο λαϊκισμός και οι εφηβικές συνήθειες έχουν βαθιές ρίζες στο πολιτικό σύστημα. Εξαγγέλθηκε νέα μείωση της στρατιωτικής θητείας στους 9 μήνες. Εν ολίγοις οι στρατεύσιμοι δεν θα προλαβαίνουν να κάνουν ούτε δύο πλήρεις κύκλους εκπαιδεύσεως. Τα περί επαγγελματικού στρατού είναι τρίχες, ενώ είναι πασίγνωστο ότι ο θεσμός των ΕΠΟΠ απέτυχε παταγωδώς, κυρίως ποιοτικά. Μόνο η άντληση ανθρώπινου δυναμικού από το σύνολο της στρατευόμενης νεολαίας μέσω της υποχρεωτικής θητείας παρέχει την απαραίτητη ποσότητα και ποιότητα. Αν έχεις και τον απαραίτητο χρόνο να τους εκπαιδεύσεις και να τους ενώσεις σ’ ένα σώμα με σκοπό και ηθικό, τότε φτιάχνεις ΑΠΟΤΡΟΠΗ. Ο χρόνος της θητείας πρέπει να είναι συνάρτηση των αμυντικών αναγκών της χώρας και μόνον αυτών. Αν απαιτείται θητεία 2 χρόνια, ας είναι 2 χρόνια. Οι μόνοι που πρέπει να ερωτώνται είναι οι επαγγελματίες στρατιωτικοί, οι Έλληνες Αξιωματικοί, ούτε οι χρεωκοπημένες κομματικές και φοιτητικές νεολαίες ούτε κανένας άλλος. Πρέπει να ερωτώνται μόνον οι εκπαιδευτές στην ειρήνη και ηγήτορες στον πόλεμο. Ο διακομματικός διαγκωνισμός για το ποιος θα προσφέρει μικρότερη θητεία βλάπτει σοβαρά τα Εθνικά Συμφέροντα και την Εθνική Ασφάλεια. Κάποιος βέβαια πρέπει να ψιθυρίσει στην πολιτική τάξη, ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν έχουν καμμία σχέση με την Γκομενοφυλακή στην οποία υπηρέτησαν αυτοί, πίνοντας καφέ ή στοιβαζόμενοι σε επιτελικά γραφεία, επιδιδόμενοι σε διαγωνισμούς κνησμού, ενώ στην προκάλυψη βαράγανε άλλοι τα νούμερα τους στην σκοπιά. Παρά τα ισχύοντα στην Γκομενοφυλακή, ο πραγματικός Στρατός ασχολείται με εκπαίδευση, βολές, πορείες, ασκήσεις και διάφορα άλλα αντρικά και εθνικώς και ατομικώς επωφελή πράγματα. Ας ρωτήσουν λοιπόν κάποιον που έχει υπηρετήσει στον πραγματικό Στρατό, κατά προτίμηση Αξιωματικό και θα μάθουν τι σημαίνει αποτροπή, ελάχιστη οροφή, ανάγκες εκπαίδευσης, πληρότητα μονάδων, πνεύμα μονάδος και πως δημιουργείται, γιατί κατά κανόνα οι Εθνικοί Στρατοί υπερτερούν των μισθοφορικών κλπ. Αν θέλουν, ας παίξουν με τίποτε άλλο. Δεν θα τους παρεξηγήσουμε. Αλίμονο.

Τα αρχαία Ελληνικά τρόπος πίεσης της (Γαλλικής) Κυβέρνησης!!!

Μου το έστειλαν και με κάθε επιφύλαξη το δημοσιεύω.
Οι Γάλλοι φοιτητές τα "έψαλλαν" αρχαιοελληνιστί στον υπουργό παιδείας τους:

«Οἱ τὴν τῶν Ἑλλήνων γλῶτταν μανθάνοντες τῷ ἐφιστάντι ἐπὶ τῇ τῶν πολιτῶν παιδεία χαίρειν.
Τὴν δέ σοι ἐπιστέλλομεν τὴν ἐπιστολὴν ἵνα τελευτῶν ἐθέλῃς ἄκουσαι ὧν λέγομεν. Τρίτον γὰρ ἤδη μῆνα τοῦτον ἐσπουδάκαμεν ὅπως σὲ πείθωμεν ὡς κακῶς ἔχει τὰ περὶ τῆς πενταετοῦς διδασκαλίας προβεβουλευμένα σοί....Ἀγανακτοῦμεν δ' ὅτι ἡμεῖς μὲν λέγομεν, σῦ δ’ οὐκ ἀκούεις. Περὶ δὴ τοσούτου ποιεῖ τοὺς πολλοὺς τῶν διδασκάλων καὶ τῶν μαθητὼν προτρέποντας σὲ πρὸς σωφροσύνην; Καὶ γὰρ ἅπαντες ὁμολογοῦσιν ὅτι καινὸς τις νόμος χρήσιμός ἐστι καὶ ἀναγκαῖος, σῦ δ’ ἀδίκως τὸν καιρὸν τοῦτον ἔλαβες ἵνα τοὺς πιστεύοντας σοὶ προδῷς καὶ τάς τῶν νέων ἐλπίδας διαφθείρῃς. Καὶ μὴν εἰς τοσούτον ὕβρεως ᾔκεις ὀπὸ φιλοτιμίας ὥστε δοκεῖν τοῦ ὀρθοῦ λόγου καταφρονεὶν καὶ τῆς δικαιοσύνης. Τὸ δὲ τοιοῦτον θράσος αἰσχρόν ἐστι καὶ οὐδὲν ἄλλο ἡ ὀργὰς ἡμῖν ἐμποιεῖ.
Διὸ ἀπαιτοῦμεν σὲ τὰ βεβουλευμένα ἀφέντα καὶ πᾶσιν οἱ πολὺν ἤδη χρόνον καλοῦσι σὲ εἰς λόγους ἐλθόντα μετὰ τούτων καινὸν νόμον ἐκθεῖναι, δι οὐ πᾶσι τοῖς πολίταις τὰ μέλλοντα ἀσφαλέστερα ἔσται καὶ δικαιότερα.
Ἔρρωσο».

H μετάφραση του αρχαίου κειμένου είναι η παρακάτω:

«Αυτοί που μαθαίνουν τη γλώσσα των Ελλήνων χαιρετίζουν τον υπεύθυνο για την Παιδεία των πολιτών.
Σου στέλνουμε αυτή την επιστολή μήπως, θελήσεις επιτέλους να μας ακούσεις. Τρεις μήνες τώρα πασχίζουμε να σε πείσουμε ότι είναι εσφαλμένα όσα έχεις αποφασίσει για την πενταετή διάρκεια των σπουδών, [σ.σ. ο νόμος ορίζει για πέντε χρόνια τις σπουδές στις περισσότερες σχολές!]
Είμαστε αγανακτισμένοι γιατί εμείς μιλάμε, εσύ όμως δεν ακούς. Τι άλλο πρέπει να κάνουν τόσο πολλοί καθηγητές και μαθητές για να καταφέρουν να σου βάλουν μυαλό; Και ενώ όλοι συμφωνούμε ότι ένας καινούργιος νόμος και χρήσιμος είναι και αναγκαίος, εσύ σπατάλησες όλον αυτόν τον καιρό για να προδώσεις όσους σε πίστεψαν και να διαψεύσεις τις ελπίδες των νέων. Έφθασες μάλιστα σε τέτοιο σημείο αλαζονείας, ώστε θεωρείς ότι μπορείς να περιφρονείς τη λογική και το δίκαιο. Το θράσος σου είναι τόσο αισχρό, ώστε δεν μας προκαλείς τίποτε άλλο παρά οργή.
Γι' αυτό απαιτούμε να εγκαταλείψεις όσα έχεις αποφασίσει και, αφού έρθεις σε συνομιλίες με όλους όσοι σε προσκαλούν ήδη εδώ και καιρό, να προτείνεις καινούργιο νόμο, δια του οποίου το μέλλον να είναι πιο ασφαλές και πιο δίκαιο για όλους τους πολίτες.
Υγίαινε».

Η επιστολή απευθύνεται στον Γάλλο υπουργό Παιδείας (χωρίς "και θρησκευμάτων") κ. Ξαβιέ Νταρκός από τους φοιτητές και τους καθηγητές του Πανεπιστημίου της Σορβόνης στα τέλη Μαρτίου κι ύστερα από καταλήψεις και επέμβαση των ΜΑΤ για την επιβολή της τάξης

Σχολική αξιολόγηση και κοινωνική προέλευση

Ο Δείμος του Πολίτη έγραψε. Αυτά που έγραψε σηκώνουν πολύ συζήτηση δεν παύουν, όμως, να είναι ενδιαφέροντα.

Πολύς λόγος γίνεται καθημερινά στα σχολεία μας για τη βαθμολογία, η οποία έχει οδηγήσει τους μαθητές στον αυτοσκοπό του μεγάλου βαθμού ξεχνώντας ότι απλά πρόκειται για μία ένδειξη προόδου με βάση τα κριτήρια που θέτουμε στο σχολείο μας. Η άνιση όμως σχολική επίδοση δεν οφείλεται στις ατομικές διαφορές ικανοτήτων, αλλά στην κοινωνική προέλευση. Η άνιση επίδοση επιβιώνει σε όλο τον κόσμο και μετά την άρση των οικονομικών και κοινωνικών εμποδίων. Η αξιολόγηση αναπαράγει την ταξική διαστρωμάτωση.

Στο παρακάτω post γίνεται μία παρουσίαση των βασικών στοιχείων της Κοινωνιολογίας της Εκπαίδευσης με αναφορές τόσο σε προηγούμενες έρευνες όσο και σε στοιχεία από άλλες χώρες και την Ελλάδα για την ανισότητα της σχολικής επίδοσης και την εισαγωγή στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Ορισμένα στοιχεία ίσως φανούν αιρετικά. Συχνά η προσωπική άποψη του γράφοντος εμπεριέχεται στις απόψεις άλλων, ενώ άλλοτε γίνεται κριτική μέσα στο ίδιο το κείμενο.

Έκθεση Κόουλμαν (Η.Π.Α.)...Έκθεση Κόουλμαν (Η.Π.Α.)

Πρόκειται για μία μεγάλη έρευνα σε όλη τη χώρα με χιλιάδες στοιχεία προς σύγκριση και ανάλυση. Τέτοια στοιχεία ήταν αποτέλεσαν το είδος του σχολείου, η χωρητικότητα του, η ποιότητα των κτιρίων, ο τεχνικός εξοπλισμός, ο αριθμός των εκπαιδευτικών και οι δημόσιες δαπάνες. Σχετικά με τους μαθητές τα στοιχεία αφορούσαν τη σχολική επίδοση, την κοινωνική και οικονομική προέλευση, το μορφωτικό επίπεδο των γονέων, τη μορφωτική συμπεριφορά, τις προσδοκίες των μαθητών και τη διάθεσή τους για το σχολικό τους μέλλον.

Φάνηκε ότι οι κοινωνικοί και οικονομικοί παράγοντες έχουν στενή συνάφεια με την επίδοση. Στην επίδοση των μαθητών επιδρούν οι διαφορές περισσότερο σε παιδιά μειονοτήτων, η ποιότητα των εκπαιδευτικών, η μόρφωση της οικογένειας και οι σχολικές προσδοκίες της πλειοψηφίας των συμμαθητών.

Αυτά οδήγησαν στη θέση ότι στην εκπαίδευση η ισότητα δεν επέρχεται μόνο με θεσμικές αλλαγές· αμφισβητήθηκε το όρος «ισότητα ευκαιριών» και προτιμήθηκε εκείνος της «εξίσωσης ευκαιριών».

«Ανισότητα» του Τζεκνς (Η.Π.Α.)

Ο Τζεκνς θεωρεί ότι οι δοκιμασίες νοημοσύνης ευνοούν τους μαθητές από τα μεσαία και ανώτερα στρώματα (λευκούς)· επίσης, οι γνωστικές ικανότητες επηρεάζουν τη σχολική καριέρα και η οικονομική κατάσταση της οικογένειας ορίζει τη διάρκεια σπουδών και αυτή την επαγγελματική επιτυχία. Η επαγγελματική επιτυχία οφείλεται κατά 50% στην οικογενειακή προέλευση, την επίδοση στις δοκιμασίες νοημοσύνης και τα διπλώματα.

Η διάρκεια σπουδών εξαρτάται από την κοινωνική προέλευση και επηρεάζει την οικονομική επιτυχία. Η εκπαίδευση επιδρά στην επαγγελματική επιτυχία λευκών ανδρών από αστικά κέντρα (είναι μεγαλύτερη η επίδραση σε αποφοίτους κολεγίου) και λιγότερο σε μαύρους, γυναίκες ή αγροτόπαιδες).

Η επίδοση διαφοροποιείται κατά την κοινωνική κατηγορία στην οποία ανήκει η οικογένεια και η πλειοψηφία των κακών μαθητών ανήκει στα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα. Όσο νωρίτερα γίνεται η επιλογή του σχολικού μέλλοντος (επιλογή τεχνικού λυκείου) τόσο εντονότερα ο κοινωνικός παράγοντας καθορίζει την επιλογή αυτή.

Μόνο η κοινωνική σύνθεση του δημοτικού δείχνει τα πληθυσμιακά ποσοστά των τάξεων, καθώς είναι πιστή εικόνα του πληθυσμού. Στο λύκειο ωστόσο τα ποσοστά είναι διαφορετικά καθώς μόνο το 12% από τις κατώτερες τάξεις συνεχίζουν και το 97,5% από τις μεσαίες.

Το σύστημα επιλογής επιλέγει τους μαθητές με βάση την κοινωνική τους προέλευση. Οι παράγοντες που επιδρούν (στις Η.Π.Α.) για την εισαγωγή σε ΑΕΙ είναι η γεωγραφική προέλευση, το εισόδημα της οικογένειας, το επαγγελματικό και μορφωτικό επίπεδο του πατέρα και το φύλο με τη φυλή του μαθητή. Οι μαθητές εγκαταλείπουν το σχολείο λόγω κακής επίδοσης, ταχύτητας απόκτησης γνώσεων και των προσδοκιών και της οικονομικής οικογενειακής κατάστασης. Οι γονείς μεταδίδουν στα παιδιά μια μορφωτική κληρονομιά που είναι τόσο σημαντική, όσο οι ίδιοι έχουν υψηλό μορφωτικό επίπεδο και κατέχουν υψηλή κοινωνική θέση[1].

Σχολεία σε σοσιαλιστικές χώρες

Στις σοσιαλιστικές χώρες καταπολεμήθηκε ο αναλφαβητισμός άμεσα και τονίστηκε η αξία της εκπαίδευσης. Αυξήθηκαν οι φοιτητές και δόθηκε προτεραιότητα σε τεχνικές κατευθύνσεις και εμφανίστηκε μία έντονη τάση για τεχνική ειδίκευση της πλειοψηφίας. Η είσοδος σε ΑΕΙ έγινε όχι μόνο με αξιολόγηση, αλλά και με κοινωνικά κριτήρια (ταξική προέλευση). Καλλιεργήθηκε η θετική αξιολόγηση εργατών και η πολιτική καχυποψία σε διανοούμενους, καθώς θεωρούνταν πολιτικά ασταθείς και ατομικιστικές.

Με τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο λόγω της αύξησης της ζήτησης σε ΑΕΙ δίνεται έμφαση στη σχολική επίδοση, τη σχολική αριστεία και σε εισαγωγικές εξετάσεις που συνεχώς δυσκολεύουν. Αυτό οδήγησε στη μείωση των εργατικής και αγροτικής καταγωγής φοιτητών και την ανάλογη αύξηση γόνων διανοουμένων. Η σχολική αριστεία εμφανίζεται πια σε παιδιά διανοουμένων και ανώτερων στελεχών και οι κακοί μαθητές είναι παιδιά χειρωνακτών και χειρότερα τα τέκνα ανειδίκευτων και αγροτών.

Ανισότητα και ευθύνη του σχολείου

Η ανισότητα των επιδόσεων αίρεται με την κατάλληλη εκπαίδευση, με την κατάλληλη διαπαιδαγώγηση. Βασικό πρόβλημα είναι η γνωστική ικανότητα (μορφωτικό μειονέκτημα), αλλά και η αδιαφορία για τη σχολική εργασία. Όχι η ανικανότητα, αλλά η απουσία κινήτρων για την επιτυχία. Έτσι, πρέπει να μεταδοθούν άμεσα κίνητρα επιτυχίας, προθέσεις άμιλλας και φιλοδοξίες κοινωνικής επιτυχίας[2].

Η ανισότητα οφείλεται στη γονική μόρφωση, την οικονομική της θέση-κατάσταση, τη θέση των γονέων για το σχολικό μέλλον των παιδιών τους (κίνητρα-προσδοκίες), την ενσωμάτωση και την προσαρμογή του παιδιού στους κανόνες της σχολικής ζωής και τις απαιτήσεις του σχολείου· επιπλέον, οφείλεται στα όνειρα και τις φιλοδοξίες των μαθητών και τις επιθυμίες τους· αυτές όμως είναι ανάλογες της τάξης τους. Κατά τον Πιερ Μπουρντιέ είναι ασυνείδητη αναγνώριση και μετάφραση σε ατομική επιλογή της ποσοστιαίας πιθανότητας που εξαρτάται από την ταξική θέση· οι επιθυμίες είναι κοινωνικές και όχι ανεξάρτητες από τη σχολική επίδοση.

Η κοινωνική προέλευση δεν επηρεάζει μόνο την επίδοση αποφασιστικά (χειρότεροι μαθητές σε χαμηλά στρώματα) αλλά και όταν έχουν ίδια επίδοση έχουν λιγότερες πιθανότητες για μακροχρόνιες σπουδές· το σχολείο κάνει ταξική επιλογή και σε παιδιά με την ίδια επίδοση (κίνητρα και επιθυμίες). Διαπιστώνεται ότι δεν χρησιμοποιούν το σχολείο σαν μέσο κοινωνικής κινητικότητας. Στη Γαλλία η αύξηση μαθητών οδήγησε στην αύξηση εκπαιδευτικών (1950-1960)· ωστόσο, λίγοι προέρχονταν από τα λαϊκά στρώματα, αλλά από μεσοαστικά και πολλές ήταν γυναίκες.

Η κοινωνική ανισότητα ανεβαίνει όσο προχωράμε στις σχολικές βαθμίδες. Η επίδοση των μαθητών χειροτερεύει (σε κατώτερες τάξεις) στη διάρκεια των σπουδών. Το σχολείο έτσι οξύνει αντί να αμβλύνει της αρχική ανισότητα· άρα η επιλογή του δεν είναι κοινωνικά ουδέτερη και αντικειμενική.

Η σχολική αποτυχία δεν οφείλεται στις άνισες ατομικές ικανότητες, αλλά στους κανόνες και τις επιλογές του σχολείου που προετοιμάζει τον κοινωνικό καταμερισμό της εργασίας.

Επίσης, φταίει η κοινωνικά καθορισμένη γνώμη των εκπαιδευτικών για τις προοπτικές των μαθητών· δεν κρίνουν μόνο από τις ικανότητές τους, αλλά έχουν διαφορετική συμπεριφορά και προσδοκίες και γνώμη ανάλογα με την τάξη των μαθητών. Η γνώμη των διδασκόντων επηρεάζεται από την κοινωνική προέλευση των μαθητών. Όσο οι εκπαιδευτικοί διαιρούν τη σχολική κοινότητα σε άτομα που έχουν διανοητικά χαρίσματα και αγνοούν την κοινωνική επιρροή (επίδραση στην επίδοση και την ανισότητα) τη νομιμοποιούν στα μάτια τους και τους άλλους και τη διαιωνίζουν. Νομιμοποιούν την ανισότητα στα μάτια των μη προνομιούχων και τους εγκλωβίζουν στη λογική της (τάχα) ουδέτερης αξιολόγησης και εσωτερικεύουν ή εξατομικεύουν την αποτυχία.

Πηγή: Ο Δείμος του Πολίτη

Λογοκρισία ΚΑΙ στο διαδίκτυο;

Μια απίστευτη ιστορία στον ελεύθερο χώρο του διαδικτύου. Ο μπλόγκερ Alkimos Archive κατηγορεί ότι "κάποιοι" διέγραφαν τις ενοχλητικές αναρτήσεις του και ότι στο τέλος διέγραψαν και το ιστολόγιό του!!! Το τελευταίο το επιβεβαιώνω, καθώς τις τελευταίες εβδομάδες προσπαθούσα να το επισκεφτώ κι ήταν αδύνατο. Προσωπικά, δεν έχω ξανακούσει κάτι παρόμοιο και απορώ με τη διείσδυση του ελέγχου στους τελευταίους χώρους ελεύθερης διακίνησης ιδεών, τα ιστολόγια. Άραγε τι μας περιμένει στο μέλλον; Διαβάστε σχετικά εδώ.

Καλοκαίρι εκπαιδευτικών στη Λήμνο...

Όταν στην παραπάνω παραλία αφού κολυμπήσεις μπορείς να "κατασκευάσεις" και να καταβροχθίσεις τα παρακάτω, τότε είσαι στον Παράδεισο!
Μα καλά, κοκορέτσι και πίτα στη γάστρα στην παραλία;;; Οι ξένοι συν-λουόμενοι θα' χουν να διηγούνται ιστορίες στη χώρα τους το χειμώνα...
Η αστακομακαρονάδα είναι από προηγούμενη "κραιπάλη" αλλά της πρέπει μια θέση εδώ!

Επιτέλους... φτωχοί!

Του ΓΙΑΝΝΗ ΞΑΝΘΟΥΛΗ

...Να ξαναγίνουμε φτωχοί. Οπως ήμασταν πάντα. Οπως οι ήρωες των παλιών αναγνωστικών που οι γιαγιάδες έμοιαζαν με γιαγιάδες κι όχι με συνταξιούχες πόρνες. Οπου οι μπαμπάδες επέστρεφαν το μεσημέρι για να καθήσει ΟΛΗ η ελληνική οικογένεια στο τραπέζι και να φάει το σεμνό φαγητό -όσπρια πεντανόστιμα και ζαρζαβατικά με μαύρο ψωμί μοσχοβολιστό- ενώ η γάτα και ο σκύλος περίμεναν στωικά να 'ρθει η σειρά τους... Να ξαναγίνουμε φτωχοί όπως ήμασταν πριν σαράντα και πενήντα χρόνια. Τότε που ονειρευόμασταν εν μέσω γκρι, μπλε και μπεζ χρωμάτων, τότε που καμιά Ελληνίδα δεν φιλοδοξούσε να γίνει ψευδοξανθιά, τότε που η λάσπη κολλούσε συμπαθητικά στα παπούτσια μας και οι αυθεντικοί ζήτουλες βρίσκονταν έξω απ' τις εκκλησιές περιμένοντας το τέλος της λειτουργίας και του μνημόσυνου. Να ξαναγίνουμε φτωχοί πλην τίμιοι, χωρίς κινδύνους να ξεστρατίσουν οι αρχιμανδρίτες προς την ψηφιακή
παιδοφιλία. Να βρούμε ξανά τις σωστές μας κλίμακες χωρίς αγωνία παρκαρίσματος και παχυσαρκίας. Να ξαναβρούμε τη γεύση του «μπατιρόσπορου»,των ελαχιστοποιημένων αναγκών, να ανακαλύψουμε εκ νέου τον ποδαρόδρομο και το συγκινητικό μοντέλο της «γυναίκας της Πίνδου». Μόνο με τέτοιες ηρωικές διαδρομές ενδεχομένως να ακυρώσουμε το κόμπλεξ μας έναντι του Μπραντ Πιτ και της Ναόμι Κάμπελ.

Να ξαναβρούμε -γιατί όχι- και τους παλιούς καλούς εχθρούς (κυρίως από τα βόρεια) που σήμερα τους έχουμε σκλάβους στα παβιγιόν μας. Να ξετρελαθούμε από την επικοινωνιακή μας υστερία με τα σιχαμένα κινητά τηλέφωνα που κατάργησαν κάθε έννοια ιδιωτικής ζωής. Να σκάψουμε στις αυλές -όσοι έχουν αυλές- και να κάνουμε παραδοσιακούς ασβεστόλακκους για να ασπρίζουμε τα δέντρα έτσι για καλαισθησία και υγεία. Να βρούμε πάλι τη σημασία του χώματος καταργώντας το καυσαέριο του επάρατου τρέχοντος πολιτισμού.

Να εφεύρουμε τις παλιές νοσοκόμες που σέρνονταν από σπίτι σε σπίτι ρίχνοντας ενέσεις πενικιλίνης στα οπίσθια ολόκληρου του Εθνους. Να προσδιορίσουμε ξανά την ντροπή και τον «σεβασμό» προσέχοντας το βλακώδες λεξιλόγιο των τέκνων μας. Επιτέλους, όποιο τέρας βρίζει ή χρησιμοποιεί την πάνδημη και πολυμορφική λέξη «ΜΑΛΑΚΑΣ» πάνω από εκατό φορές την ημέρα να το μπουκώνουμε με «κόκκινο πιπέρι εξόχως καυτερό», όπως τον καιρό της εξαίρετης φτώχειας μας.

Να μάθουμε να χρησιμοποιούμε τα κουλά μας χέρια σε δουλειές που σήμερα δίνουμε του κόσμου τα λεφτά, όπως μεταποίηση ρούχων, αλλαγές γιακάδων στα πουκάμισα, καρικώματα στις κάλτσες, υδραυλικές και σχετικές εργασίες. Να απαγορευτεί διά ροπάλου το γκαζόν που για μας τους πρώην φτωχούς δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Στη θέση του να φυτευτούν λαχανικά ή και οπωροφόρα για να μην καλοσυνηθίζουμε την κάστα των μανάβηδων. Κάποτε ο μαϊντανός, τα κρεμμύδια και τα σκόρδα ήταν τα βασικά καλλωπιστικά των κήπων μας. Να επανακτήσουμε το κύρος μας, χρησιμοποιώντας βοϊδόπουτσες, βέργες κι ό,τι τέλος πάντων απαιτούσε ο βασικός σωφρονιστικός κώδικας τα χρόνια της περήφανης ανέχειας..

Σταματήστε τις ψυχολογίες και τις παραφιλολογίες για τα «τραύματα» των παιδιών.

Μόνο λύσεις γήινες και πρακτικές -χωρίς ενστάσεις από τον Ρομπέν της ευαισθησίας, τον ΣΥΡΙΖΑ- θα αποκαταστήσουν την τρέλα και το χάος που υπαινίσσονται οι στατιστικές.

Να θυμηθούν οι Νεοέλληνες πως προέρχονται απ' τον Μεγαλέξανδρο, από τον Μιλτιάδη, τον Αριστείδη και προφανώς απ' τον... Αλκιβιάδη, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να βάλουν σε ενέργεια τον «δίκαιο θυμό» αν συμπέσουν με ληστές τραπεζών, περιπτέρων, σούπερ μάρκετ και κοσμηματοπωλείων. Κανένας δισταγμός. Τα παλιά χρόνια για ψύλλου πήδημα σε μπαγλάρωναν. Θυμήσου και κόψ' τους τα χέρια ή και τα αχαμνά. Επιτέλους ας σταματήσουμε την ευρωπαϊκή μας ψυχοπάθεια. ΠΟΤΕ κανένας Ελληνας δεν έγινε σωστός Ευρωπαίος. Ούτε καν ο Αβραμόπουλος ούτε καν ο Σημίτης και άλλοι τέτοιοι που μου διαφεύγουν. Απ' τον καιρό που σταματήσαμε να θυμώνουμε σωστά, την πατήσαμε. Σταματήστε το «ντόπινγκ» με το τσουλαριό των λαϊκών ασματομουλάρων. ΠΟΣΟΥΣ ΠΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ ΧΩΡΑ Η ΕΛΛΑΣ, κύριοι καναλάρχες της πλάκας; Δεν είναι καιρός να ξεβρωμίσει ο τόπος απ' τους εκφραστές του τραγουδιστικού Κάμα Σούτρα; ΠΟΙΟΣ θα μαζέψει τις ελιές στα περιβόλια όταν ο κάθε πικραμένος ονειρεύεται να γίνει αφίσα στη Συγγρού; ΠΟΙΟΣ θα καθαρίσει τη Συγγρού απ' το αίσχος της καψουρικής ταπετσαρίας, κύριοι δήμαρχοι; Οι τραβεστί; Οι καημένες οι τραβεστί έχουν άλλες υποχρεώσεις...

Μη φοβάστε τη φτώχεια. Η πατρίδα μας είναι ευλογημένη έστω κι αν δεν παράγει λαμαρίνες αυτοκινήτων ή καλής ποιότητας νάρκες και όπλα για τους τριτοκοσμικούς..

Θυμηθείτε την ευλογία του ελαιόλαδου, της κορινθιακής σταφίδας, του χαλβά Φαρσάλων, των εσπεριδοειδών, της σαρδέλας και των λατρεμένων ραδικιών. Λάδι, χόρτα, ελίτσες, λίγο τυρί και ψωμί ζεστό, να φρεσκάρουμε στο μνημονικό μας το παλιό αναγνωστικό του Δημοτικού. Το ξέρω πως είναι ζόρι να κόψουμε το σούσι απότομα, όμως ήρθε ο καιρός να αναβιώσουμε την όπερα της πεντάρας, της δεκάρας και των άλλων χρηστικών μας αξεσουάρ. Μια δοκιμή νομίζω πως θα μας πείσει... ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ και ο θεός των μικρών πραγμάτων μαζί μας.

Σχολιασμός του άρθρου "Ψηφίζουμε μονάρχη, όχι κόμμα"

Το κείμενο "Ψηφίζουμε μονάρχη, όχι κόμμα " πυροβολεί το αίσχος του Δι-Κομματισμού που τυραννάει την Ελλάδα... τουλάχιστον με τον τρόπο που βλέπουμε εδώ και αρκετές δεκαετίες να εφαρμόζεται. Ακόμα και οι βουλευτές, οι ύψιστοι εκπρόσωποι του λαού στη νομοθετική εξουσία είναι απλά πιόνια στα γρανάζια της πρωθυπουργικής (μαζί με την ομαδούλα των "παλαιών" στελεχών) εξουσίας. Παρακολουθούμε μετά τις Ευρωεκλογές να κατακλύζουν τους δρόμους οι ακόλουθοι του ενός ή του άλλου και να ανεμίζουν τα σημαιάκια τους... και από την αμέσως επόμενη μέρα κι έπειτα να καταριούνται τον "αρχηγό" τους για τη μαύρη τους τη μοίρα! Σαν να θυμήθηκαν τον αγά και τον βούρδουλα. Τι φαιδρότητα... Από την άλλη, με το λευκό οδηγούνται αλλού τα πράγματα (σε χειρότερο δρόμο) ενώ αναρωτιόμαστε τι μπορούν να κάνουν τα μικρά κόμματα. Είναι αρκετά ανοργάνωτα & αδύναμα για να πάρουν τα ηνία της εξουσίας και να βάλουν μια τάξη στις πολλές & ταυτόχρονα εξελισσόμενες πτυχές της πολιτικής κατάστασης της χώρας μας πέρα από τον κεντρικό άξονα της ενασχολησής τους πχ. Οικολόγοι-Πράσινοι => Περιβάλλον, ΠΑΜΜΕ => Μακεδονικό..

Κι όμως, τη λύση στο πολιτικό μας αδιέξοδο μπορεί να την προσφέρει μια ψήφος σε κάποιο κόμμα πέραν των 2 δεινοσαύρων. Κι αν όχι άμεσα, έστω και έμμεσα. Μάλιστα, αυτή η λύση βρίσκεται ακριβώς σε εκείνο το σημείο, όπου πλέον δεν θα υπάρχει αρκετός χώρος ή/και χρόνος για άσκοπες συμφεροντολογικές πρακτικές από μη κοινωφελή άτομα, διότι οι έδρες που θα προκύπτουν θα θεωρούνται λιγοστές για να υπερισχύσει το ρουσφέτι! Άμεση λύση δίνεται στην περίπτωση που μια ανανεωτική πολιτική συνιστώσα κατάφερνε να συγκεντρώσει ικανό αριθμό ψήφων για να εκλέξει περισσότερους αντιπροσώπους. Όμως, ακόμα κι αν δεν βγει το ανερχόμενο κόμμα στην Ευρώ/Βουλή ο στόχος και πάλι θα έχει επιτευχθεί! Κι αυτό διότι, μια στατιστική με μεγαλύτερα νούμερα στα μικρότερα κόμματα θα ενεργοποιούσε εμμέσως τα αυτόματα αντανακλαστικά των μεγάλων κόμματων βγάζοντας τα, καθώς κι εμάς που μας διοικούν, από το τέλμα στο οποίο ξεπέσαμε τελευταίως. Θα ανάγκαζε το δίπολο να βάλει στην άκρη το βόλεμα (τουλάχιστον για την ώρα) προκειμένου να ξαναποκτήσει την απόλυτη εξουσία που εθίστηκε να κρατάει στα χέρια του.

Με μια τέτοια μέθοδο, μια ψήφο εκτός δι-κομματισμού, θα αρχίσουν να βγαίνουν χρήσιμα νομοθετήματα και επιτέλους θα ξεκινήσει η εφαρμογή μερικών από τα χιλιάδες που έχουμε στα συρτάρια μας. Εκεί ακριβώς θα πάρει μπρος η πολυπόθητη αξιοκρατία και θα καταστεί αναγκαίο "κακό" πρώτα για τους πολιτικούς μας, εξαιτίας έλλειψης "πολιτικών πόρων" (βλ. θέσεις σε Βουλή, Επιτροπές κτλ.) κι έπειτα για εμάς, κατρακυλώντας στην καθημερινότητα μας, ως άμεση συνέπεια.

Εύχομαι στις επόμενες εκλογές να μην πέσουν από το 80% στο 70% αλλά ακόμα πιο κάτω και από 60%. Εκεί ακριβώς θα ξεκινήσει να συμβαίνει η πραγματική αλλαγή και η πάλη για μια καλύτερη Ελλάδα. Μια τέτοια στατιστική σίγουρα θα μπορούσε να θυμίσει στους πολιτικούς μας ηγέτες το έργο που μπορούν και οφείλουν να προσφέρουν στην Ελληνική Κοινωνία των Πολιτών: σε εμάς!

Ακολουθεί το άρθρο του Χρηστου Γιανναρα "Ψηφίζουμε μονάρχη, όχι κόμμα"


Ψηφίζουμε μονάρχη, όχι κόμμα


Tου Χρηστου Γιανναρα


Το πολίτευμα της Ελλάδας είναι πρωθυπουργοκεντρικό, που σημαίνει: μοναρχία όχι συνταγματική, αλλά απόλυτη. Το Σύνταγμα το αλλάζει ο πρωθυπουργός κατά την ανεξέλεγκτη βούλησή του, αρκεί να διαθέτει 180 έδρες στη Βουλή – το είδαμε στην πράξη το 1985. Αν δεν μπορεί να επέμβει και στο Σύνταγμα, αξιοποιεί το συνταγματικά κατοχυρωμένο απεριόριστο της πρωθυπουργικής μοναρχίας.

Δεν δεσμεύεται από κανέναν όρο εσωκομματικού δημοκρατικού ελέγχου. Χρησιμοποιεί την κοινοβουλευτική πλειοψηφία για να επιβάλει όποια σύνθεση της κυβέρνησης θέλει – έστω και με κραυγαλέα ανίκανους ή προκλητικά φαύλους υπουργούς. Σπάνια (και για λόγους εντυπώσεων) επιτρέπει στους βουλευτές του να ψηφίσουν «κατά συνείδησιν» – τους νόμους που τον εξυπηρετούν τους ψηφίζουν οι βουλευτές έστω και «παρά συνείδησιν», σαν ανέγνωμα πιόνια. Ελέγχει τη συγκρότηση των ψηφοδελτίων του κόμματός του, γεγονός που τον καθιστά αδιαμφισβήτητο σατράπη με αυλή κολάκων και λακέδων. Μαγειρεύει και επιβάλλει εκλογικούς νόμους προσαρμοσμένους σε επικαιρικές διευκολύνσεις της επανεκλογής του, αποφασίζει, με ιδιοτελή και μόνο κριτήρια, πότε θα διενεργηθούν εκλογές. Διορίζει τις ηγεσίες της Δικαιοσύνης, των Ενόπλων Δυνάμεων, της Αστυνομίας, όλων των Δημόσιων Οργανισμών, τους προέδρους και τους διευθύνοντες συμβούλους όλων των κρατικών εταιρειών. Ορίζει όλες τις υποψηφιότητες νομαρχών και δημάρχων του κόμματός του σε ολόκληρη τη χώρα και, βέβαια, τους ευρωβουλευτές του. Επιλέγει και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον επιβάλλει με την κοπαδιασμένη κοινοβουλευτική του πλειοψηφία ή τον παζαρεύει, υπό την απειλή εκλογών, εξευτελίζοντας τον θεσμό.

Με αυτά τα δεδομένα ο λαός δεν ψηφίζει κόμμα στις εκλογές, ψηφίζει απόλυτο μονάρχη. Σήμερα αυτή η επιλογή δεσμεύεται και από συγκεκριμένες δυναστείες: Οι υποψήφιοι έχουν διαδοχή εξ αίματος από οίκους και πατριές διαλαμψάντων μοναρχών στην προσχηματική και κατ’ επίφασιν «δημοκρατία» μας. Καμιά πολιτική προσωπικότητα, οποιωνδήποτε προσόντων, δεν μπορεί να αντιταχθεί στους κληρονομικώ δικαιώματι ηγέτες των δύο κομματικών σατραπειών που διεκδικούν την πρωθυπουργική μοναρχία.

Η χώρα σήμερα έχει παγιδευτεί σε πολιτικό αδιέξοδο, γιατί οι πολίτες οφείλουν να επιλέξουν απόλυτο μονάρχη ανάμεσα σε δύο άκρως προβληματικούς δελφίνους. Η δέσμευση στη διλημματική επιλογή καθορίζει τους δείκτες υπανάπτυξης της ελλαδικής κοινωνίας: Σύμφωνα με τις προεκλογικές δημοσκοπήσεις το 62% των ψηφοφόρων είναι έτοιμο να δώσει την ψήφο του και πάλι στις δύο κομματικές σατραπείες, στους άκρως προβληματικούς, αλλά κληρονομικώ δικαιώματι ηγέτες τους. Και από αυτή την πλειοψηφία των ψηφοφόρων το μέγιστο ποσοστό (60%) αιτιολογεί την πρόθεση της ψήφου του επικαλούμενο μόνο τον εθισμό – δηλώνει, δίχως αιδώ ή λύπην, ότι ψηφίζει πάντοτε σταθερά μία από τις δύο εκδοχές απόλυτης μοναρχίας χωρίς κριτική επανεκτίμηση της προτίμησής του («Κ» 23.5.2009).

Εφιαλτική υπανάπτυξη, ανατριχιαστική απερισκεψία ή ασυνείδητη και ενστικτώδης, όμως «σοφή» ενόρμηση αυτοσυντήρησης; Η λευκή ψήφος δεν υπονομεύει, ευνοεί τον διπολισμό και τρίτη κομματική επιλογή για τον νοήμονα ψηφοφόρο δεν υπάρχει. Τα μικρά κόμματα στην Ελλάδα δεν έχουν πολιτική σοβαρότητα, είναι μετερίζια ουτοπικών φιλοδοξιών ή αρρωστημένης δημοσιολαγνείας πολιτευτών, φυγάδων από τα δυναστικά ποιμνιοστάσια. Δεν υπάρχει μικρό κόμμα που να κυοφορεί ρεαλιστικές προϋποθέσεις ανατροπής του θεσμικά κατεστημένου διπολισμού, των φεουδαρχών που εκ περιτροπής καταληστεύουν και ρημάζουν τη χώρα.

Τα κόμματα καπηλείας της Αριστεράς γραδάρουν τον βυθό της πολιτικής και παιδευτικής μας υπανάπτυξης. Το ένα, το τάχα και «εκσυγχρονιστικό» έχει μεταλλάξει τα κοινωνιοκεντρικά οράματα της Αριστεράς σε συντεχνιακό καμουφλάζ αδίστακτου καριερισμού, ωμού ατομοκεντρισμού συμφερόντων – υιοθετεί τη βία και τον γκανγκστερικό εκβιασμό σαν όπλα δήθεν «κοινωνικής πάλης», ενώ πρακτορεύει απροκάλυπτα στην ελληνική κοινωνία τον νεοταξικό εθνομηδενισμό. Το άλλο, το «συντηρητικό» κόμμα, έχει επιλέξει τη φυγή στο παράλογο, στο εξωπραγματικό: ζει στο αστρικό νεφέλωμα νοσταλγίας του Σταλινισμού, συνθηματολογεί στοχεύοντας σε παραισθησιογόνα τεχνητής αναβίωσης του σοβιετικού «παραδείσου». Πρέπει να έχει κανείς σοβαρό πρόβλημα απώλειας της επαφής με την πραγματικότητα για να ψηφίσει ένα από τα κόμματα καπηλείας της Αριστεράς στην Ελλάδα σήμερα.

Υποδηλώνει λοιπόν ενστικτώδη, αλλά «σοφή» ενόρμηση αυτοσυντήρησης το 62% των πολιτών που εμμένουν στον διπολισμό; Είπαμε ότι πρόκειται σαφέστατα για επιλογή μονάρχη, όχι επιλογή κόμματος ή πολιτικής ή κοινωνικού στόχου. Και το δίλημμα εντοπίζεται σε δύο δελφίνους με πολλά κοινά γνωρίσματα και κάποιες δευτερεύουσες διαφορές:

Και οι δύο δεν χρειάστηκε να παλαίψουν ποτέ για τίποτα στη ζωή τους: Δεν κρίθηκαν στον επαγγελματικό - κοινωνικό στίβο προτού φιλοδοξήσουν να διαχειριστούν τα κοινά. Κάθε μέρα που ξημερώνει ξυπνούν ξέροντας ότι τους έτυχε ο πρώτος λαχνός του λαχείου. Η δυναμική της ανέλιξής τους βασίζεται στο οικογενειακό τους όνομα και μόνο.

Επομένως είναι και εξαιρετικά δύσκολο να έχουν φίλους, σχεδόν αδύνατο να ακούσουν ειλικρινή, ρεαλιστική κριτική. Εζησαν και ζουν στη γυάλα του οικογενειακού τους ονόματος, δεν έχουν ζυμωθεί με την κοινωνία. Γι’ αυτό και δεν ξέρουν να εντοπίζουν ανθρώπινη ποιότητα. Βασίζονται σε συγκυριακά «φιλαράκια», σε ρηχόμυαλους συγγενείς.

Στην πολιτική τους διαδρομή έχουν κοινό το στίγμα της αποτυχίας: Ο ένας χρημάτισε υπουργός παροιμιώδους ανεπάρκειας, ο άλλος πρωθυπουργός ανεπανάληπτης ατολμίας και ραστώνης. Ως κομματικοί αρχηγοί δεν έχουν δώσει το παραμικρό δείγμα δημιουργικής φαντασίας, σθένους για να τολμήσουν τομές, να πρωτοτυπήσουν, να διακινδυνεύσουν γόνιμες ανατροπές.

Είναι και οι δύο εξίσου ενδοτικοί στο ψεύδος: Ο ένας αυτοχαρακτηρίζεται «σοσιαλιστής» (ύψιστε Θεέ!), ο άλλος, ο μνημειώδους ατολμίας, καυχάται συνεχώς για «μεταρρυθμίσεις»! Δεν επεξεργάστηκαν ούτε αποτόλμησαν ποτέ λύσεις των καίριων προβλημάτων της ελληνικής κοινωνίας, επαγγέλλονται συνεχώς «διαλόγους», συμβιβάζονται με ασήμαντες «βελτιώσεις», αναμηρυκάζουν καυχήσεις για το τίποτα. Η δημοκοπική τους ρητορική είναι αναξιοπρεπής ψευδολογία καλοχτενισμένη από μαστόρους της εξαπάτησης.

Διαφέρουν στα δευτερεύοντα: Ο ένας δεν διαθέτει παιδικά βιώματα πατρίδας στη χώρα που φιλοδοξεί να κυβερνήσει και τα ελληνικά δεν είναι μητρική του γλώσσα – η εκφραστική αδεξιότητα τον εκθέτει. Μιμείται ύφος και χειρονομίες του πατέρα του, τον αδικεί και το παρουσιαστικό του: φιγούρα επαρχιακού γυμνασιάρχη περασμένων εποχών. Ο άλλος έχει σίγουρο ρητορικό ταλέντο, αλλά δείχνει να μην έχει αισθήματα, να μην τον αγγίζει τίποτα, να είναι όλα ένα παιχνίδι εντυπώσεων. Σαν να ασχολείται με την πολιτική όπως με το σκάκι, το μπριτζ ή το τάβλι. Από βαρεμάρα.

Αν είναι αυτές οι συντεταγμένες του διπολισμού, η ελληνική κοινωνία τον συντηρεί όχι από ενστικτώδη «σοφία» αυτοπροστασίας. Μόνο από απαιδευσία και υπανάπτυξη.

Ανάλυση από μιαν "άλλη" οπτική...

Ένα από τα αγαπημένα μας ιστολόγια είναι το "Θεαμαπάτες & Δικτυώματα", το οποίο σας συνιστούμε ανεπιφύλακτα για τη μη "δημοσιοκαφρική σας ενημέρωση". Ακολουθεί μια πολιτική ανάλυση ίσως λίγο διαφορετική από τις άλλες...

"Λένε πως η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα. Ίσως…

Βλέποντας, προχθές το βράδυ, τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών δεν μπορούσε κάποιος παρά να παρατηρήσει την -ποσοστιαία- πτώση των δύο μεγαλύτερων κομμάτων της Αριστεράς [ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ] και την αντίστοιχη μεγάλη άνοδο του ΛΑΟΣ.

Φυσικά, ο καλύτερος τρόπος για να πεις ψέμματα είναι να χρησιμοποιήσεις αριθμούς, και μάλιστα ποσοστά, σε μια εκλογή που χαρακτηρίστηκε από την μεγάλη αποχή. Με την αποχή δεν θα ασχοληθούμε. Χρειάζεται μια άλλη συζήτηση. Όμως αυτή η αποχή δεν έπληξε μόνον τα δύο μεγάλα κόμματα αλλά, αναλογικά, και τα μικρότερα – πλην ΛΑΟΣ. [Η ΝΔ έχασε το 45% περίπου των ψήφων της σε σχέση με τις Β - 2007, και το ΠΑΣΟΚ το 32%].

Ας ρίξουμε μια ματιά στους απόλυτους αριθμούς ψήφων των τριών μικρότερων κοινοβουλευτικών κομμάτων στις τελευταίες τρεις εκλογικές αναμετρήσεις.

...........Ευρωεκλογές 2009 ...Βουλευτικές 2007 ....Ευρωεκλογές 2004

ΚΚΕ ............428,233 ...................583,750 .........................580,396

ΣΥΡΙΖΑ ....240,881 ...................361,101 ..........................254,447

ΛΑΟΣ ........366,586 ...................271,809 ..........................252,429

Βλέπουμε, λοιπόν, ότι το ΚΚΕ έχασε στις προχθεσινές εκλογές περί τις 150.000 ψήφους – τόσο σε σχέση με τις βουλευτικές του 2007, όσο και σε σχέση με τις ευρωεκλογές του 2004- κάτι που μεταφράζεται, και στις δύο περιπτώσεις, ως απώλεια της τάξης του 25% του συνολικού αριθμού ψήφων.

Πώς γίνεται και το ΚΚΕ είναι ευχαριστημένο από αυτές τις απώλειες του 25% των ψήφων του, σε σχέση με τις δύο προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις, είναι ένα από τα μυστήρια της πολιτικής…

Ο ΣΥΡΙΖΑ απώλεσε 120.000 ψήφους [σε σχέση με τις Β - 2007, ποσοστό 33%] και 15,000 ψήφους [σε σχέση με τις Ε - 2004, ποσοστό 6% περίπου].

Οι λόγοι για τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ως αποτυχία τα προχθεσινά αποτελέσματα [ουσιαστικά διατήρηση τις ψήφους των Ε - 2004], θα πρέπει να αναζητηθούν στις αυξημένες προσδοκίες των δύο τελευταίων χρόνων, και ειδικά στα τεράστια, για τα δεδομένα του, ποσοστά στις δημοσκοπήσεις της περιόδου μετά τις Β – 2007.

Ο ΛΑΟΣ, από την άλλη πλευρά, αύξησε τις ψήφους τους κατά 45% σε σχέση με τις Ε – 2004 και κατά 35% σε σχέση με τις Β -2007.

Εντυπωσιακή, σε κάθε περίπτωση, άνοδος, τα αίτια της οποίας δεν θα πρέπει να αναζητηθούν μόνον στην εκλογική καθίζηση του άλλου… ενοίκου της “πολυκατοικίας”, της ΝΔ.

Τρεις είναι οι βασικοί πυλώνες του πολιτικού λόγου του ΛΑΟΣ:

1. Τα εθνικά θέματα [όχι και τόσο βασικός, αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα...].
2. Η καταγγελία της διαφθοράς σε όλους τους τόνους.
3. Το μεταναστευτικό.

Και κάπου εδώ φτάνουμε στην ιστορία ως φάρσα, για την οποία μιλήσαμε στην αρχή.

Οι δύο τελευταίοι πυλώνες του πολιτικού λόγου του ΛΑΟΣ, αποτέλεσαν και αποτελούν τους βασικούς πολιτικούς άξονες ενός άλλου πολιτικού σχηματισμού: του Εθνικού Μετώπου του Ζαν-Μαρί Λεπέν στη Γαλλία.

Είναι γνωστό ότι στη Γαλλία, από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 και μετά, το Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλία και το Εθνικό Μέτωπο ακολούθησαν αντίστροφες πορείες. Όσο μειωνόταν η εκλογική δύναμη του ΚΚΓ τόσο αυξανόταν η εκλογική δύναμη του ΕΜ… Όχι, όμως, στο σύνολο της χώρας. Ακολουθεί πινακάκι με τα εκλογικά ποσοστά των δύο κομμάτων στις βουλευτικές εκλογές [πρώτος γύρος] από το 1981 μέχρι σήμερα:



........1981......1986........1988.........1993........1997......2002.......2007

ΚΚΓ..16,17 .....9,78 .......11,32 ........9,30 ........9,92 ........4,82 .........4,29

ΕΜ ....0,2 .......9,7 ...........9,7 .........13,8 .........14,95 .......11,3 ........4,29

Το είπαμε, οι αριθμοί είναι ο καλύτερος τρόπος για να πει κανείς ψέματα… Το εντυπωσιακό στην περίπτωση της Γαλλίας δεν είναι, σε καμία περίπτωση, οι παραπάνω αριθμοί. Το εντυπωσιακό είναι ότι σε πάρα πολλές περιπτώσεις η δύναμη του ΕΜ αυξανόταν εκεί που μειωνόταν η εκλογική δύναμη του ΚΚΓ. Σε περιοχές, όπως τα περίφημα προάστια των γαλλικών μεγαπόλεων, όπου παραδοσιακά το ΚΚΓ είχε μεγάλη επιρροή, από τα μέσα της δεκαετίας του 1980, η εκλογική δύναμη του ΚΚΓ μειωνόταν σταθερά όσο σταθερά αυξανόταν η επιρροή του ΕΜ!

[Υπάρχουν πάμπολλες αναφορές στο διαδίκτυο γι' αυτό το φαινόμενο, να μην σας κουράσω...]

Φυσικά, αυτό το φαινόμενο δεν ήταν και τόσο νέο στην ιστορία. Αλλά και πάλι δεν θέλω να σας κουράσω… [Παρεμπιπτόντως την καλύτερη ανάλυση για το φαινόμενο της εμφάνισης ολοκληρωτικών καθεστώτων, είτε του ενός είτε του άλλου άκρου, την περίοδο του Μεσοπολέμου, την διάβασα εσχάτως στο βιβλίο του Καρλ Πολάνυι, Ο Μεγάλος Μετασχηματισμός. Αλλά ούτε και αυτό είναι του παρόντος.]

Ας επανέλθουμε όμως στο θέμα μας.

Μπορούμε άραγε από τα αποτελέσματα των φετινών ευρωεκλογών να συναγάγουμε κάποια συμπεράσματα σχετικά με την “παράλληλη” πορεία των κομμάτων της Αριστεράς και του ΛΑΟΣ στη χώρα μας, παρόμοια με εκείνα της γαλλικής περίπτωσης;

Ας δούμε, πρώτα, μερικά ακόμη εκλογικά στοιχεία.

Στην Β΄ Αθηνών, τη μεγαλύτερη εκλογική περιφέρεια της χώρας, ψηφίζει περίπου το 1/3 των εκλογέων. Πέρα από αυτό το στοιχείο, ενδιαφέρον παρουσιάζει και η ταξική διαστρωμάτωση αυτής της τεράστιας περιοχής, αφού εκεί συνυπάρχουν περιοχές που είναι είτε οι πιο πλούσιες είτε οι πιο φτωχές του Λεκανοπεδίου.

Έχουμε, λοιπόν, τα εξής αποτελέσματα για τους 47 δήμους που συναποτελούν τη Β’ Αθηνών.

Τα ποσοστά του ΚΚΕ μειώθηκαν και στους 47 δήμους.

Τα ποσοστά του ΛΑΟΣ αυξήθηκαν και στους 47 δήμους.

Τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ αυξήθηκαν σε 33 δήμους και μειώθηκαν σε 14.

[Χρησιμοποιώ τον πίνακα που δημοσίευσε χτες η Ελευθεροτυπία, που παρότι δεν περιέχει το 100% των εκλογικών αποτελεσμάτων, είναι πιο χρηστικός από τον ιστότοπο του Υπουργείου Εσωτερικών. Και κάποιες διαφορές σε επίπεδο δεύτερου δεκαδικού ψηφίου, δεν έχουν και τόση σημασία.]

Οι δήμοι στους οποίους παρατηρήθηκε μείωση των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ είναι οι εξής: Βριλλησίων, Γλυφάδας, Εκάλης, Καματερού, Κηφισιάς, Λυκοβρύσεως, Μελισσίων, Μεταμορφώσεως, Νέου Ψυχικού, Παπάγου, Πεντέλης, Ταύρου, Φιλοθέης, Ψυχικού.

Αν εξαιρέσουμε το Καματερό [μείωση 0,17%] και τον Ταύρο [μείωση 0,20%], όλες οι υπόλοιπες περιοχές μόνον ως λαϊκές δεν μπορούν να χαρακτηριστούν…

Μπορούμε, συνεπώς, να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι, όπως είχε προβλέψει ο Γ. Καραμπελιάς, μετά τις Ε – 2007 [ή μετά τα Δεκεμβριανά;], η ετερόκλητη συμμαχία Εξαρχείων – Κολωνακίου, την οποία προωθούσε με κάθε τρόπο ο ΣΥΡΙΖΑ, πνέει τα λοίσθια…

Από την άλλη, ενδιαφέρον παρουσιάζει και ο κατάλογος με τους 15 δήμους της Β΄Αθηνών στους οποίους ο ΛΑΟΣ απέσπασε ποσοστό άνω του 9% [δηλαδή, δύο μονάδες και πάνω, από το εθνικό ποσοστό του]: Γλυφάδας, Δάφνης, Εκάλης, Καισαριανής, Καλλιθέας, Καματερού, Κηφισιάς, Μοσχάτου, Νέου Ψυχικού, Παλαιού Φαλήρου, Παπάγου, Πεντέλης, Ταύρου, Φιλοθέης και Ψυχικού.

Παρατηρούμε, το εξής “περίεργο”: οι 10 από τους 14 δήμους, στους οποίους μειώθηκε το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ, ανήκουν επίσης στη λίστα με τους δήμους στους οποίους ο ΛΑΟΣ συγκεντρώνει πάνω από 9%. [Οι κοινοί στους δύο καταλόγους δήμοι εμφανίζονται με έντονα γράμματα]

Ενδιαφέρον, επίσης, παρουσιάζει και το γεγονός ότι οι -μοναδικές- δύο “λαϊκές γειτονιές” που ανήκουν στον πρώτο κατάλογο ανήκουν και στον δεύτερο. Όπως και η ύπαρξη στον δεύτερο κατάλογο δήμων όπως εκείνοι της Δάφνης, της Καισαριανής, της Καλλιθέας και του Μοσχάτου, που, μάλλον, είναι “μεσαίες” παρά “λαϊκές” γειτονιές.

Και ακόμη πιο ενδιαφέρον θα ήταν να μελετήσει κάποιος τα αντίστοιχα στοιχεία για τις γειτονιές της Αθήνας [Α΄Αθηνών], που βρίσκονται δυτικά του άξονα Πατησίων-Πειραιώς…

Ανακεφαλαιώνοντας:

* Δεν νομίζω ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια ελληνική επανάληψη [Αριστερά - ΛΑΟΣ] του “γαλλικού φαινομένου” [ΚΚΓ - ΕΜ] όσον αφορά την επιρροή στις λαϊκές γειτονιές. Θεωρώ ότι τα εντυπωσιακά ποσοστά [και οι ψήφοι] του ΛΑΟΣ έχουν αγγίξει “ταβάνι”. Αν και αυτό μένει να αποδειχθεί στις προσεχείς εκλογικές αναμετρήσεις…
* Η περιβόητη συμμαχία Εξαρχείων – Κολωνακίου, που “κλονίστηκε” τον περασμένο Δεκέμβρη, αποτελεί ήδη ένα περιφερόμενο πολιτικό πτώμα. Το μόνιμο ψάρεμα του ΣΥΡΙΖΑ σε θολά νερά [πρακτική που ακολουθεί ο σχηματισμός ήδη από τη δεκαετία του 1970 (δες ΚΚΕεσ.)] μάλλον έφτασε στα όριά του. Το πώς θα αντιμετωπίσει ο ΣΥΡΙΖΑ την κρίση μέσα στην οποία ήδη βυθίζεται αύτανδρος δεν το γνωρίζω…
* Όσο κι αν φανεί παρακινδυνευμένο, και το ΚΚΕ θα βρεθεί αργά ή γρήγορα ενώπιο ενωπίω με τα αδιέξοδα της πολιτικής του. Ο “πουρισμός”, ο απομονωτισμός του και η πρόσφατη “νεκρανάσταση” του σταλινισμού μόνον σε καλό δεν πρόκειται να του βγούνε. Όσο κι αν οι “σύντροφοι” του Περισσού χρυσώνουν το χάπι της προχθεσινής ήττας τους… Χάπι που, ωστόσο, οι ίδιοι, και μόνοι τους, θα πιουν. Η κοινωνία είναι ήδη αλλού… Και δεν αναφέρομαι στις παραλίες…

Την καλημέρα μου σε όλες και όλους σας!"