Σάλος με την επικείμενη αναγνώριση της προϋπηρεσίας των καθηγητών ΤΕΕ και ΕΠΑΣ ΟΑΕΔ

Ενόψει της επικείμενης ψήφισης της αναγνώρισης της προϋπηρεσίας των αναπληρωτών-ωρομισθίων στις σχολές ΤΕΕ και ΕΠΑΣ του ΟΑΕΔ ξεκίνησαν οι κινητοποιήσεις των θιγόμενων αναπληρωτών του ΥΠΕΠΘ, που βλέπουν το διορισμό τους να καθυστερεί ή και να απειλείται, αν κι η ΠΕΑ δεν αντιδρά τόσο δυναμικά όσο θα ήταν αναμενόμενο. Ο λόγος της αντίθεσης των καθηγητών του ΥΠΕΠΘ στην αναγνώριση της προϋπηρεσίας των ΟΑΕΔιτών είναι ότι αυτή πραγματοποιήθηκε σε φορέα αρμοδιότητας άλλου Υποργείου και με αδιαφανείς διαδικασίες πρόσληψης. Το περίεργο στην όλη ιστορία είναι ότι και η ΟΛΜΕ (δηλαδή το συνδικαλιστικό όργανο των καθηγητών του ΥΠΕΠΘ) αποφάσισε υπέρ της αναγνώρισης της προϋπηρεσίας των ΟΑΕΔιτών στο 13ο Συνέδριό της!Το περίεργο παύει να είναι περίεργο μόλις δούμε ποιο κόμμα παρουσιάζεται ένθερμος υποστηρικτής της αναγνώρισης της προϋπηρεσίας των ΟΑΕΔιτών, το 2007, λίγο πριν η ΟΛΜΕ αποφασίσει υπέρ της αναγνώρισης της προϋπηρεσίας! Μάλιστα κάποια με το username vickykappa (ίσως η Πρόεδρος Βίκυ Κοτρίκλα;) μεταξύ άλλων συντεχνιακών πολιτικών αναλύσεων προτείνει τι δεν πρέπει να ψηφίσουν στις εκλογές οι ΟΑΕΔιτές!!!!!!!

Έγραψες άσχημα στο τεστ δεξιοτήτων; Καταστράφηκες!

Αντιγράφουμε από το ΚΕΠΙΚ κι αν είναι όντως έτσι.....

"Κάποιοι έξυπνοι, εκεί πέρα στο ΑΣΕΠ, αποφάσισαν ότι ο καλύτερος τρόπος για να ενημερωθούν οι διαγωνιζόμενοι του Τεστ Γενικών Γνώσεων και Δεξιοτήτων για την βαθμολογία τους, είναι η δημοσίευση των αποτελεσμάτων για όλους τους διαγωνιζόμενους, με όλα τα προσωπικά στοιχεία (ονοματεπώνυμο, όνομα πατρός, όνομα μητρός, ημερομηνία γέννησης, βαθμίδα εκπαίδευσης και βαθμολογία), μαζικά σε αρχεία Excel. Μιλάμε για περίπου 100.000 ανθρώπους (εξαιρέθηκαν όσοι έγραψαν κάτω από 25/100).Έτσι, όλοι οι άμοιροι-όμηροι αυτής της χώρας που φιλοδοξούσαν να μπουν στο δημόσιο μήπως και δουν μια άσπρη μέρα, αφού ουσιαστικά εκβιάστηκαν να δώσουν την συγκεκριμένη εξέταση, βρέθηκαν με τις “γενικές τους γνώσεις και δεξιότητες” εκτεθειμένες στα μάτια του καθενός.

Και όσοι έγραψαν καλά, ίσως να μην τους πειράζει αυτό το γεγονός (αν και θα έπρεπε).

Υπάρχουν όμως και αυτοί που δεν έγραψαν καλά. Για παράδειγμα, περισσότεροι από 35.000 άνθρωποι, έγραψαν “κάτω από τη βάση” (50/100).

Όσοι δεν έγραψαν καλά, ουσιαστικά καταστράφηκαν. Οι “κακές επιδόσεις” τους είναι πλέον γνωστές στο τμήμα Human Resources κάθε ιδιωτικής εταιρίας της χώρας!!! Η κάθε επιχείρηση, στην οποία ο άμοιρος διαγωνιζόμενος θα αναζητήσει εργασία, έχει πλέον στα χέρια της ένα αρχείο Excel που μπορεί να την ενημερώσει για τις “επιδόσεις” του συγκεκριμένου ανθρώπου.

Το ΑΣΕΠ έβαλε την σφραγίδα του στην καταστροφή αυτών των ανθρώπων, οι οποίοι φιλοδοξούσαν για μια θέση στον δημόσιο τομέα και πλέον δεν θα βρίσκουν δουλειά ούτε στον ιδιωτικό.

Βλέπετε, το κράτος τελευταία, έχει ένα πρόβλημα με την απόκρυψη στοιχείων. Δεν θέλει “κουκουλώματα”.

Λοιπόν; Τι λέτε; Απλή ηλιθιότητα ενός υπαλλήλου στο ΑΣΕΠ ή κρατικό ρουσφέτι στις μεγάλες επιχειρήσεις;"

Απάντηση στην "παρέα" των Ηρακλείδη, Ρεπούση και λοιπών

Μετά τους πανηγυρισμούς που προκάλεσαν στην τουρκική πλευρά οι δηλώσεις του Αλέξη Ηρακλείδη (δείτε προηγούμενη ανάρτηση και το χθεσινό Κυριακάτικο φύλλο του "Πρώτου Θέματος"), έρχεται η Ελληνική απάντηση από τον κ. Ευριπίδη Μπίλλη.

Αντιγράφουμε, λοιπόν, από το Paideia-gr:

Χρονολογικός κατάλογος των τουρκικών εγκλημάτων και εχθροπραξιών κατά άλλων εθνών από τον 19ο αιώνα και ως το 1922

Από τον Ευριπίδη Μπίλλη,
τ. επίκουρο καθηγητή ΕΜΠ

Απρίλιος του 1821 - Εκτέλεση του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Γρηγορίου, και εξαπόλυση πλήθους εξαγριωμένων Τούρκων κατά Ελλήνων κατοίκων της Τουρκίας, ως αντίποινα για την εξέγερση των Ελλήνων στην Πελοπόννησο...

1822 - Νεά αντίποινα από τον Σουλτάνο για να τρομοκρατήσει τους χριστιανούς στο νησί της Χίου. Δολοφονούνται 50.000 Έλληνες.

1850 - 12.000 Αρμένιοι και Νεστοριανοί σφαγιάζονται από Κούρδους υπό την ηγεσία του Μπεντέρ Χαν Μπέγκ, οι οποίοι είναι οπλισμένοι με καραμπίνες, ειδικά κατασκευασμένες για την τουρκική κυβέρνηση και οι οποίοι χρηματοδοτούνται και υποστηρίζονται επίσης από την τουρκική κυβέρνηση.

7 Απριλίου του 1860 - Ο Σουλτάνος διατάζει την σφαγή των Μαρωνιτών χωρικών στον Λίβανο.

6 Ιουλίου 1860 - Σύριοι σφαγιάζονται μετά από διαταγή του Αχμέντ πασά. Ο αριθμός των σφαγιασθέντων συμπεριλαμβανομένων και των Μαρωνιτών του Λιβάνου στις 7 Απριλίου, ανέρχεται στις 11.000.

1876 - Εξαπολύονται συμμορίες Τούρκων...
για να καταπνίξουν εξέγερση στην Βουλγαρία. 15.000 σφαγιάζονται στην περιοχή της Φιλλιπούπολης, μεταξύ αυτών και Αρμένιοι της τοπικής κοινότητας. Καταστρέφονται 58 χωριά και 5 μοναστήρια.

28 Ιουνίου 1877 - Κατά την αποχώρηση των ρωσικών δυνάμεων, προς την λήξη του Ρωσο-τουρκικού πολέμου, πάνω από 6.000 Αρμένιοι δολοφονούνται, όταν ο τουρκικός στρατός και κουρδικές άτακτες ομάδες καταστρέφουν τα χριστιανικά χωριά της περιοχής.

4 Ιουνίου 1878 - Η Τουρκία πουλά τη Κύπρο στην Αγγλία.

Καλοκαίρι του 1892 - Σφαγιάζονται 8.000 Γιεζίδες κοντά στο Μοσούλ, και καίγονται τα χωριά τους διότι αρνούνται να ασπαστούν το Ισλαμ, μετά από εντολές του Φερίκ πασά.

Σεπτέμβριος του 1894 έως Αύγουστο του 1896 - Ο Σουλτάν Χαμίτ εφαρμόζει την τακτική της γενοκτονίας στους Αρμένιους.

Αύγουστος και Σεπτέμβριος του 1894 - 12.000 Αρμένιοι σκοτώνονται στο Σασούν.

Οκτώβριος του 1895 - Λαμβάνει χώρα η πρώτη οργανωμένη γενοκτονία στην Κωνσταντινούπολη και στην Τραπεζούντα.

Νοέμβριος και Δεκέμβριος του 1895 - Οι τουρκικές αρχές οργανώνουν μεγάλης έκτασης σφαγές σε όλη τη χώρα.

Ιούνιος του 1896 - Σφαγή των Αρμενίων της πόλης Βαν.

1896 - Σφαγή 300.000 Αρμενίων στην Κωνσταντινούπολη.

12 Μαΐου 1896 - Δολοφονίες 55.000 Ελλήνων και διαμάχες μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων στην Κρήτη.

Μάρτιος του 1909 - Νέες σφαγές 30.000 Αρμενίων και Αμερικανών ιεραποστόλων, στα Άδανα και άλλες πόλεις της Κιλικίας, οργανωμένες από τους Νεότουκρους.

1909 - Οι Νεότουρκοι αντιμετωπίζουν την επανάσταση των Αράβων στην Υεμένη με αιματοχυσίες.

1 Οκτωβρίου 1911 - Δολοφονείται ο Επίσκοπος Γρεβενών, Αιμιλιανός από τους Τούρκους.

1912 - Ο τουρκικός στρατός κατά την υποχώρησή του από την ανατολική Θράκη, λεηλατεί τα χωριά της περιοχής του Διδυμοτείχου και της Ανδριανούπολης. Τα χωριά της περιοχής Μαλγάρα καίγονται. Το ίδιο συμβαίνει και στο Κεσσάνι. Δολοφονίες και σφαγές συνοδεύουν την καταστροφή και λεηλασία της ελληνικής αυτής περιοχής.

1913 - Η ανακατάληψη της ανατολικής Θράκης με τις θηριωδίες που ακολουθούν έχει ως αποτέλεσμα τη σφαγή 15.690 Ελλήνων.

Φεβρουάριος 1913 - Οι Έλληνες κάτοικοι της περιφέρειας Κριθέα της Ανατολικής Θράκης τρέπονται σε φυγή από τις Τουρκικές αρχές. Ακολουθούν βάρβαρες λεηλασίες.

Ιανουάριος έως Δεκέμβριος του 1914 - Πάνω από 250.000 Έλληνες εκτοπίζονται από τις περιοχές της ανατολικής Θράκης και Σμύρνης. Τα υπάρχοντά τους κατάσχονται.

27 Μαΐου 1914 - Οι Τουρκικές αρχές διατάζουν το χριστιανικό πληθυσμό της Περγάμου να εγκαταλείψουν τη πόλη μέσα σε δύο ώρες. Οι τρομοκρατημένοι κάτοικοι καταφεύγουν στη Μυτιλήνη.

Μάιος και Ιούνιος του 1914 - Οι Τούρκοι επιδίδονται σε όλες τις μορφές διωγμών που σαν στόχο έχουν τους Έλληνες της δυτικής Μικράς Ασίας. Τα παράλια της Μικράς Ασίας έχουν καταστραφεί. Στην Ερυθραία και στη Φωκαία οι Έλληνες σφαγιάζονται ανελέητα.

Ιούλιος και Αύγουστος 1914 - Η τουρκική κυβέρνηση δημιουργεί "τάγματα καταναγκαστικών έργων". Πρόκειται για μια νέα μέθοδο εξόντωσης των Ελλήνων - οθωμανών πολιτών που έχουν καταταγεί στον τουρκικό στρατό. Με τον τρόπο αυτό 400.000 Έλληνες εξοντώθηκαν από την πείνα και την κακοποίηση.

Αύγουστος του 1914 - 12.000 Ασσύριοι δολοφονούνται από τον Τζεβτέτ Χαλίλ Μπέι. Ο αριθμός των Ασσυρίων όλων των θρησκειών που έχουν δολοφονηθεί από τους Τούρκους από το 1895 ανέρχεται στις 424.000.

Σεπτέμβριος 1914 - Με διάταγμα της Τουρκικής κυβέρνησης πολλά χωριά της Ανατολικής Θράκης, όπου πλειοψηφεί το Ελληνικό στοιχείο, εκκενώνονται δια της βίας (Νεοχώριο, Γαλατάς, Καλλίπολη, κτλ.). Ακολουθούν λεηλασίες σε σπίτια και καταστήματα. Χιλιάδες αφήνουν τα πατρογονικά τους εδάφη και καταφεύγουν στην Ελλάδα.

Νοέμβριος - Δεκέμβριος 1914 - Με διάταγμα της Τουρκικής κυβέρνησης η περιοχή Βιζύη και μέρος της περιοχής Σαράντα Εκκλησιές εκκενώνονται. 19.000 Έλληνες εξορίζονται στην Ανατολία και οι περιουσίες τους λεηλατούνται. Σύμφωνα με τα αρχεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου 119.940 Έλληνες απελάθηκαν από την Ανατολική Θράκη.

Απρίλιος του 1915 - Το τουρκικό καθεστώς προχωρεί σε οργανωμένες συλλήψεις ενός μεγάλου αριθμού Αρμενίων διανοουμένων και εθνικών ηγετών στην Κωνσταντινούπολη και στις επαρχίες. Στη συνέχεια εκτοπίζονται στην Ανατόλια και καθοδόν σφαγιάζονται. Οι Αρμένιοι στρατιώτες που υπηρετούν στον τουρκικό στρατό αφοπλίζονται και σφαγιάζονται κατά χιλιάδες. Ο ανυπεράσπιστος αρμενικός πληθυσμός οδηγείται στην έρημο της Συρίας και σφαγιάζεται κατά δεκάδες χιλιάδες από τον τουρκικό στρατό, από άτακτα στρατεύματα και πολίτες ή αφήνεται στην έρημο για να πεθάνει από την ασιτία και την κακοποίηση. 1.500.000 Αρμένιοι εξαλείφθηκαν από τις τουρκιές θηριωδίες.

1915 - Οι Τούρκοι θέτουν σε εφαρμογή μια άγρια καταδίωξη κατά των Σύριων Ορθοδόξων και Νεστοριανών κατοίκων των περιοχών Χακάρι, Μαρντίν και Μιντιάτ. Από τα πρώτα θύματα της καταδίωξης είναι ο Αντάι Σερ, Αρχιεπίσκοπος του Σερτ. Η καμπάνια αυτή, γεμάτη σφαγές και καταστροφές, συνεχίστηκε έως το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, φτάνοντας σχεδόν στον στόχο της.


http://img.pathfinder.gr/clubs/files/28558/10.gif


20 Αυγούστου 1915 έως 6 Μαΐου 1916 - Οι Οθωμανοί απαγχονίζουν 35 Λιβανέζους και Σύριους εθνικούς ηγέτες στις πλατείες Αλ Μπουρτζ του Λιβάνου και Αλ Μαρτζά της Συρίας, με την κατηγορία ότι "αγωνίζονται για την ελευθερία". 130.000 Λιβανέζοι και Σύριοι δολοφονούνται κάτω από τον Οθωμανικό ζυγό.

1916 - Οι Τούρκοι αναγκάζουν τους κατοίκους διαφόρων περιοχών του Πόντου να μεταναστεύσουν στο Σίβας. Κατά την παραπάνω μετακίνηση, από τους 16.750 κατοίκους των περιοχών Ελέβι και Τρίπολης, επέζησαν μόνον οι 550. Και από τους 49.520 κατοίκους της Τραπεζούντας, παρέμειναν ζωντανοί μόνο οι 20.300.

1916 - Καταστροφή της περιοχής Ρισέου-Πλατάνου του Πόντου. Λεηλασίες των πόλεων Οφίς, Σούρμενα και Γέμουρα. Οι λεηλασίες οργανώθηκαν από τους αξιωματούχους του Οθωμανικού κράτους και εκτελέστηκαν υπό την ηγεσία του Αχμέτ Μπέη και του στρατάρχη της περιοχής Βελίπ Πασά.

27 Δεκεμβρίου 1916 - Σύλληψη των διακεκριμένων πολιτών της Αμισού καθώς και 4.000 Ελλήνων πολιτών και εκτόπισή τους στην Ανατολία.

Άνοιξη του 1917 - Οι Τούρκοι διατάσσουν τον διωγμό 23.000 Ελλήνων, κατοίκων της Κυδωνίας.

Νοέμβριος του 1917 - 400 ελληνικές οικογένειες εκτοπίζονται από τους Τούρκους από τη Ν.Δ. Μικρά Ασία, ενώ λεηλατούνται οι περιουσίες τους.

Απρίλιος του 1918 - Άλλες 8000 ελληνικές οικογένειες εκτοπίζονται από τη Ν.Δ. Μικρά Ασία.

1920 - Ο Επίσκοπος της Τραπεζούντας Χρύσανθος, καταδικάζεται ερήμην σε θάνατο από το Στρατοδικείο της Άγκυρας. Καταδικάζεται επίσης και ο Επίσκοπος του Ζήλων ο οποίος αποδημεί στη φυλακή.

1920 - 30.000 Αρμένιοι σφαγιάζονται στην περιοχή του Κάρς από Κεμαλικούς.

Σεπτέμβριος 1920 - Η Κεμαλική Τουρκία επιτίθεται στην Δημοκρατία της Αρμενίας. Οι Αρμένιοι μάχονται ενάντια στα ισχυρά τουρκικά στρατεύματα. Οι Τούρκοι επικρατούν τη 2-12-1920. Τη νίκη αυτή των Τούρκων επακολουθεί η προσάρτηση του 50% της επικράτειας της Δημοκρατίας της Αρμενίας, που είχε συσταθεί στις 28 Μαΐου 1918, στη Τουρκία.

1920 έως 1921 - Άλλοι 50.000 Αρμένιοι εκτελούνται από Κεμαλικούς

3 Ιουνίου 1921 - Κεμαλικοί συλλαμβάνουν 1.320 επιφανείς Έλληνες κάτοικους της Σαμσούντας. Την επομένη δολοφονούν 701 από τους κρατούμενους. Τα θύματα θάβονται σε ομαδικό τάφο πίσω από την οικία του Μπεκίρ πασά. Οι υπόλοιποι των κρατουμένων εξορίζονται στο εσωτερικό της Ανατόλιας.

24 Αυγούστου 1922 - Ο Τουρκικός στρατός καταλαμβάνει τη Πέργαμο. Οι Έλληνες τρέπονται σε φυγή για να σωθούν.

9 Σεπτεμβρίου του 1922 - Οι Τούρκοι εισβάλλουν στη Σμύρνη και πυρπολούν την πόλη. Οργανώνονται μεγάλης έκτασης σφαγές κατά των Ελλήνων και των Αρμενίων. Δολοφονούνται περίπου 150.000 άτομα.

Διάκριση για Έλληνα Μαθηματικό

Σημαντική διάκριση για τον Έλληνα Μαθηματικό Θοδωρή Ανδριόπουλο, ο οποίος συμμετείχε στο 6ο Πανευρωπαϊκό Φόρουμ Πρωτοπόρων Δασκάλων της Microsoft που πραγματοποιήθηκε στη Βιέννη της Αυστρίας, 24 έως 27 Μαρτίου... Μπορείτε να κατεβάσετε την ομολογουμένως πρωτότυπη εργασία του από εδώ. Αντιγράφουμε όλο το δημοσίευμα απο το ιστολόγιο του Σπύρου Κανελλόπουλου.

"Σημαντική διάκριση εξασφάλισε ο καθηγητής μαθηματικών Θοδωρής Ανδριόπουλος (Κολλέγιο Ανατόλια Θεσσαλονίκης) συμμετέχοντας στο 6ο Πανευρωπαϊκό Φόρουμ Πρωτοπόρων Δασκάλων της Microsoft που πραγματοποιήθηκε στη Βιέννη της Αυστρίας, 24 έως 27 Μαρτίου.

Στο επίκεντρο της εκδήλωσης υπήρξε η ανάδειξη χρήσης καινοτόμων εφαρμογών της τεχνολογίας στην εκπαίδευση και η εποικοδομητική ανταλλαγή επιτυχημένων πρακτικών μεταξύ των εκπροσώπων της εκπαιδευτικής κοινότητας σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.

Η εργασία του έφερε τον τίτλο «Ποιός σκότωσε τον κύριο Χ?», με θέμα την εξιχνίαση ενός φανταστικού φόνου από τους μαθητές.

Χρησιμοποιώντας γεωμετρικούς και μαθηματικούς γρίφους, έλαβε την τρίτη θέση στην ειδική κατηγορία όπου όλοι οι Ευρωπαίοι συνάδελφοι εκπαιδευτικοί ψηφίζουν την καλύτερη εργασία.

Ο Θοδωρής υπήρξε συμφοιτητής μου κατά την διάρκεια των σπουδών μου στο Μαθηματικό τμήμα του Πανεπιστημίου Πατρών.

Θοδωρή και εις ανώτερα!!!"

"Οι 5(!!!) καθηγητές πληροφορικής του Άη Στράτη και οι άλλοι με τον Σταυρό στο χέρι"

Ο Άη-Στράτης διάσημος για μια ακόμη φορά. Με ποια αφορμή; Για τη συνηθισμένη: Ως Τ.Τ.Β (Τόπος Τοποθέτησης Βυσμάτων)!. Άλλωστε τα "φαντάσματα" είναι "αθάνατα"!

Ως "γείτονες" το προσέξαμε στις καταστάσεις, αλλά πριν προλάβουμε δημοσιεύτηκε, τόσο στο "τρωκτικό", όσο και στο "Παιδεία-gr"Αντιγράφουμε, λοιπόν, από το τρωκτικό:

"Πριν λίγες μέρες το υπουργείο παιδείας ανακοίνωσε τις μεταθέσεις, στις οποίες κάποιος μπορεί να παρατηρήσει αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα. Πως είναι δυνατόν να παίρνουν μετάθεση πέντε (5) καθηγητές πληροφορικής στον Άη Στράτη ενώ το νησί χρειάζεται μόνον έναν ; Δεν είναι περίεργο;

Ας δούμε όμως πού ήταν πέρυσι αυτοί 3 από τους 5 αυτούς εκπαιδευτικούς. Ήταν με απόσπαση στην Κεντρική Υπηρεσία του Υπουργείου Παιδείας. Δηλαδή στην Αθήνα, στο σπίτι τους και έπαιρναν τα ίδια μόρια με τους εκπαιδευτικούς που πράγματι υπηρετούσαν στον Άη Στράτη. Τα “κορόιδα”, εκείνους που πηγαίνουν με τον σταυρό στο χέρι. Πάω στοίχημα ότι αν περιμένουμε λίγο να δούμε τις αποσπάσεις στην Κ.Υ. του Υπεπθ ίσως να δούμε και τους άλλους δύο εκεί!!!

Επίσης αν κάποιος κάνει διασταύρωση στοιχείων θα ανακαλύψει ακόμα και άλλους καθηγητές που ήταν πέρυσι με απόσπαση στο υπουργείο παιδείας αλλά πήραν φέτος μετάθεση σε νησιά όπως Οινούσες, Ψαρά, Κίμωλος, Αγαθονήσι, Σαμοθράκη. Επίσης υπάρχουν άλλοι εκατοντάδες εκπαιδευτικοί οι οποίοι υπηρετούν εδώ και χρόνια στα νησιά αυτά, αλλά δεν έχουν πατήσει ποτέ εκεί, αφού δεν τους αφήνουν οι υποχρεώσεις τους στο υπουργείο παιδείας.

Αλήθεια, αυτοί είναι οι εκπαιδευτικοί που θα μεταδώσουν στα παιδιά μας αξίες και ιδανικά; Θα τους μάθουν πως όλα είναι δυνατά αρκεί να έχεις τον κατάλληλο γνωστό στην κατάλληλη θέση;

Όλοι αυτοί οι εκπαιδευτικοί όταν γυρίσουν στα σπίτια τους μετά από τα κουραστικά χρόνια που πέρασαν ψωνίζοντας και πίνοντας καφέ όλη μέρα στο Mall θα βρεθούν πάνω από όλους εκείνους που πήγαν στην παραμεθόριο και δίδαξαν γράμματα στα παιδιά αυτών των νησιών. Θα βρεθούν πάνω από τους εκπαιδευτικούς που πήγαιναν, πάνε και θα πηγαίνουν με τον Σταυρό στο χέρι. Γιατί αυτοί είναι οι ΑΛΗΘΙΝΟΙ εκπαιδευτικοί, οι άλλοι δεν είναι εκπαιδευτικοί, απλά βρίσκονται στο ίδιο μισθολόγιο."

Ένας από τους άλλους εκπαιδευτικούς

Μόρια μεταθέσεων Β/θμιας 2009

moriametathesewnDE09

Publish at Scribd or explore others: sport

Επιτέλους! Μεταθέσεις Δευτεροβάθμιας 2009

Οι μεταθέσεις Δευτεροβάθμιας 2009 ανά ειδικότητα
Metatheseis_2009_Bthmia

Publish at Scribd or explore others: sport

Καθηγητής Παντείου, Αλέξης Ηρακλείδης

Μα, γιατί τόσο μίσος για την Πατρίδα; Ακόμη κι αν πιστέψουμε τα όσα υποστηρίζει, ας πούμε για τη Μικρασιατική καταστροφή, δεν μπορώ να διανοηθώ με ποιο τρόπο θα συμβάλλει αυτό στην πρόοδο, πως θα ωφεληθούμε, με ποιο τρόπο θα γίνουμε ευτυχέστεροι ως άνθρωποι ή ως κοινωνία. Ποιος είναι ο απώτερος σκοπός όσων, σαν τον Ηρακλείδη, στρέφονται κατά της Ελλάδας; Το μένος τους οφείλεται απλά σε προσωπικά συμπλέγματα κι απωθημένα ή πρόκειται για κάτι άλλο;

Tip: Χρησιμοποιήστε το εργαλείο ζουμ στην κορυφή του παράθυρου για να διαβάσετε το κείμενο
Hrakleides

Publish at Scribd or explore others: sport

«Υπάρχουν γεγονότα τα οποία εάν τα διάβαζε ένα παιδί ή και ένας μεγαλύτερος θα αισθανόταν ντροπή που είναι Έλληνας. Η επίθεση, το 1919, κατά τη Μικρασιατική Εκστρατεία έγινε από τους Έλληνες οι ποίοι έκαναν μεγάλα έκτροπα. Σκότωναν παιδιά, γυναίκες, βίαζαν. Καίγανε το ένα χωριό και τη µια κωµόπολη µετά την άλλη. Ουσιαστικά έγινε εθνοκάθαρση εναντίον των Τούρκων, περίπου ό,τι έκαναν οι Σέρβοι στη Βοσνία. Οι Έλληνες ήταν οι επιτιθέµενοι. Φωτιά και µπούρµπερη έως την Άγκυρα Σκοτώνουν, σφάζουν,η απόλυτη φρίκη, η απόλυτη ντροπή. Ντρέπεσαι που είσαι Έλληνας Εθνοκάθαρση σηµαίνει ότι δηµιουργείς τις συνθήκες εκείνες που αναγκάζεις έναν άλλο λαό να φύγει από έναν τόπο. Το ότι φύγαµε εµείς δεν ήταν επειδή µας έκαναν εθνοκάθαρση οι Τούρκοι αλλά επειδή τους προκαλέσαµε. Οσο για τη “∆ηµοκρατία της Μακεδονίας”, στον ΟΗΕ µόνο εµείς χρησιµοποιούµε τον όρο FYROM. Ολοι οι άλλοι λένε “∆ηµοκρατία της Μακεδονίας”.

Ακόµα και για την Κύπρο δεν χρησιµοποιείται ο όρος “ψευδοκράτος” αλλά εντός εισαγωγικών “∆ηµοκρατία της Βόρειας Κύπρου”».

ΑΛΕΞΗΣ ΗΡΑΚΛΕΙ∆ΗΣ
καθηγητής του Παντείου

Παθολογία του Ελληνικού συστήματος εκπαίδευσης

Αντιγράφουμε από το Paideia-gr

Ηλίας Σταμπολιάδης
Αναπληρωτής καθηγητής Πολυτεχνείο Κρήτης

Το πρόβλημα της ελληνικής παιδείας είναι καθαρά φαυλοκρατικό. Ξεκίνησε από την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση με την εισαγωγή του συνδικαλισμού και τη μετατροπή του σχολείου σε χώρο ατομικού, αλλά κυρίως, κοινωνικού ανταγωνισμού......Κατήργησαν το θεσμό του επιθεωρητή, επέτρεψαν την επικράτηση της μετριότητας. Υποβάθμισαν τον κοινωνικό ρόλο του δασκάλου, και τον μετέτρεψαν σε συνδικαλιστή. Επέβαλαν την προαγωγή όλων των μαθητών από έτος σε έτος. Καλλιέργησαν την τακτική της ήσσονος προσπάθειας και μετέτρεψαν την κριτική αφομοίωση της γνώσης σε αποστήθιση, με αποτέλεσμα την ανικανότητα των μαθητών να αντιμετωπίζουν άγνωστα προβλήματα. Διαστρέβλωσαν την ιστορία και εξάλειψαν την αγωνιστική διάθεση υπεράσπισης εθνικών συμφερόντων. Η έννοια της ιδιοτέλειας έχει αντικαταστήσει την αρετή της αυτοθυσίας. Τα παιδιά δεν έχουν πλήρη αυτογνωσία και ζουν σε μία εικονική πραγματικότητα, έρμαια των παρορμήσεων του συρμού.

Στα πανεπιστήμια οι φοιτητές έρχονται κουρασμένοι, άδειοι από κάθε δημιουργική γνώση, χωρίς συγκεκριμένες φιλοδοξίες, με προτεραιότητα την απαλλαγή τους από ένα φορτίο άχρηστων γνώσεων και την κοινωνική τους δικαίωση. Νομίζουν ότι όλοι (γονείς, κοινωνία, κράτος) είναι υποχρεωμένοι απέναντι τους και διακατέχονται από μία νοοτροπία ευδαιμονισμού. Έξω από τις γραμματείες των σχολών τους περιμένουν τα στημένα τραπεζάκια των κομμάτων και στη συνέχεια τους απενεργοποιεί το φαυλοκρατικά νομοθετημένο σύστημα.

Επιτρέπει στους φοιτητές να μην παρακολουθούν τα μαθήματα και στα φροντιστήρια δεν καταλαβαίνουν ούτε την εκφώνηση των ασκήσεων. Οι φοιτητές εγγράφονται από έτος σε έτος χωρίς να έχουν περάσει τα μαθήματα του προηγουμένου και παραμυθιάζονται ότι προχωρούν στις σπουδές τους, αφού και επισήμως αναφέρονται ως φοιτητές προχωρημένων ετών. Τέλος στις εξετάσεις έχουν δίλημμα ποιο από τα χρωστούμενα μαθήματα να παρακολουθήσουν αφού ο κάθε φοιτητής έχει δικαίωμα να εξετάζεται απεριόριστες φορές, ενώ ο καθηγητής έχει την αντίστοιχη υποχρέωση να τον βαθμολογεί μέχρι να τον βαρεθεί. Έχουμε καταντήσει εξεταστικό κέντρο ανεκπαίδευτων φοιτητών. Η υποβάθμιση αυτή έγινε τάχα για να δημιουργηθούν προϋποθέσεις μόρφωσης των φτωχόπαιδων, που αντί να μορφώνονται τελικά παραμορφώνονται σε ένα σύστημα διαστρέβλωσης των αξιών. Η πλουτοκρατία αλλά και η κομματική ηγεσία προτιμούν να στέλνουν τα παιδιά τους στα καλύτερα ιδιωτικά σχολεία του εσωτερικού και στα πανεπιστήμια του εξωτερικού.

Όσον αφορά τα μέλη ΔΕΠ δεν νομίζω ότι έχουν την ικανότητα αλλά ούτε τη νομική δυνατότητα να προτείνουν λύσεις. Η διαπίστωση αυτή, όσο άδικη και αν είναι για μία τόσο ειδικευμένη κοινωνική ομάδα, τη μόνη ίσως που υπόκειται σε συνεχή και νομοθετικά προσδιοριζόμενη μέθοδο αξιολόγησης, σε κάθε βαθμίδα εξέλιξης των μελών της, εντούτοις, παραμένει σημαντική στα πλαίσια της δυναμικής που η υπόλοιπη κοινωνία περιμένει από τους πανεπιστημιακούς δασκάλους. Αυτό που χρειάζεται είναι η αξιολόγηση των Τμημάτων, που δεν λειτουργούν αποτελεσματικά εξαιτίας του περιοριστικού νομοθετικού πλαισίου και ενίοτε του αναίτιου της ύπαρξης τους. Την ευθύνη δυσλειτουργίας των νομοθετημάτων τους οι πολιτικοί τεχνηέντως προσπαθούν να μεταθέσουν στους πανεπιστημιακούς. Οι πανεπιστημιακοί έχουν μόνο προσωπικές και όχι θεσμικές ευθύνες. Οι περισσότεροι έμειναν σιωπηλοί ενώ άλλοι συνέργησαν στην ασέλγεια κατά της παιδείας που ακολούθησαν λαϊκίστικες επιλογές των υπεύθυνων κυβερνήσεων. Η λεγόμενη “γενιά του πολυτεχνείου” φέρει τη μεγαλύτερη ευθύνη της σημερινής κατάστασης, με ελάχιστους έντιμους εκπροσώπους της που ομολόγησαν ότι “αποτύχαμε”. Τα θεσμικά όργανα των πανεπιστημίων αδυνατούν να αναλάβουν το ρόλο αναμόρφωσης της παιδείας κυρίως λόγω της ενδογενούς αδυναμίας ελεύθερης έκφρασης, που προέρχεται από την αλληλεξάρτηση των μελών ΔΕΠ στην εξέλιξη τους, και της κομματικής εξάρτησης πολλών από αυτά (δεξιά και κυρίως αριστερά). Αυτά σημαίνουν αόρατη παραβίαση του πανεπιστημιακού ασύλου από τις κυβερνήσεις και τα κόμματα, χειρότερης μορφής από αυτή που θα συνιστούσε η ορατή παραβίαση του από τις δυνάμεις ασφαλείας.

Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι ο προτεινόμενος διάλογος για την παιδεία δεν θα αποδώσει καρπούς λόγω της εμπάθειας, του τυχοδιωκτισμού, της βραχυπρόθεσμης αντίληψης των πραγμάτων, της ψηφοθηρίας, της εξάρτησης από ξένα κέντρα εξουσίας και της φαυλοκρατίας, που χαρακτηρίζουν τη κομματικοποιημένη πολιτική ζωή του τόπου. Το δήθεν πρόβλημα εισαγωγής στα πανεπιστήμια είναι άνευ περιεχομένου, ήδη εισάγονται περισσότερα παιδιά από όσα επιτρέπει ο σεβασμός στην ιδιαιτερότητα της ανθρώπινης φύσης, που σήμερα βιάζεται από καθαρή ματαιοδοξία. Θα ήθελα να κλείσω θεωρώντας, ότι η λύση θα βρεθεί μόνο εάν απαρνηθούμε την ιδιοτέλεια και τον ατομικισμό μας και λειτουργήσουμε σαν μία κοινωνία ίσων ευκαιριών για όλους, ελεύθερη, αξιοκρατική αλλά και δίκαιη. Μία κοινωνία με αρχές, που να βραβεύει την αρετή, να προτρέπει στην εγκράτεια, στην άσκηση και να εμπνέει στην αυτοθυσία του ιδίου έναντι του κοινού συμφέροντος.

Οι Μετανάστες μαθαίνουν Ελληνικά

Η ορθώς αναμενόμενη αφομοίωση των μεταναστευτικών ρευμάτων προς τη χώρα μας έχει ξεκινήσει για τα καλά. Μάλιστα, την 25η Νοεμβρίου 2008, έλαβε χώρα η τελετή επίδοσης των πρώτων πιστοποιητικών «Επαρκούς Γνώσης της Ελληνικής Γλώσσας και γνώσης στοιχείων της ελληνικής ιστορίας και του ελληνικού πολιτισμού των υπηκόων τρίτων χωρών» σε μετανάστες που διαμένουν στην Αττική.

Για περισσότερα δείτε την ηλεκτρονική εφημερίδα e-emph@sis...

Κάτι σχετικά παλιότερο, από έναν φορέα που έχει μεγαλύτερη πείρα στην επιμόρφωση ενηλίκων είχε υλοποιηθεί από το ΕλληνοΒρεττανικό Συμβούλιο. Αυτός ο οργανισμός, αντί να χρονοτριβεί (π.χ. να συζητάει κατά πόσο καταπιέζονται οι μετανάστες να μαθαίνουν τη γλώσσα της χώρας που επέλεξαν να συνεχίσουν τη ζωή τους), υλοποίησε «Πρόγραμμα Δια Βίου Μάθησης» που χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, με το όνομα: «Μέγας Αλέξανδρος». Έτσι, βοήθησε περισσότερο από εμάς (τους Έλληνες) καθώς και από το Ελληνικό κράτος στο να γίνει καλύτερη η διαβίωση αυτών των μελλοντικών συμπολιτών μας, που πλέον αρκετοί μιλούν τη γλώσσα μας, και επίσημα πλέον.

Το ωραίο είναι ότι πολλές φορές, ιδίως αν προέρχονται από τον Πόντο, είναι πιο περήφανοι για τον Ελληνικό Πολιτισμό σε σχέση με τους γηγενείς Έλληνες, άσχετα με την μικρή τους έκθεση στα επιτεύγματά του. Ακόμα παραπέρα, αυτή τους την περηφάνια την μεταμορφώνουν σε πράξη και γίνονται καλύτεροι Έλληνες πολίτες από εμάς, όντως κοντύτερα στα πρωτότυπα του έθνους μας, που για την ώρα τα βρίσκουμε σχεδόν μονάχα στα βιβλία! Άντε, με το καλό, να μας ανοίξουν το δρόμο στην ίδια μας τη χώρα μπας και ξαναβρούμε λίγο από το Φως που κάποτε παράγαμε και προσφέραμε απλόχερα στον κόσμο.

Η συνέντευξη του νέου Προέδρου της ΠΟΣΔΕΠ

Από την Καθημερινή αναδημοσιεύουμε τη συνέντευξη του νέου Προέδρου της ΠΟΣΔΕΠ Νίκου Σταυρακάκη, ο οποίος διατυπώνει κάποιες, αν μη τι άλλο, ενδιαφέρουσες απόψεις. Ευχή όλων είναι η βελτίωση της εικόνας των Πανεπιστημίων και η επαναφορά του ρόλου τους ως φορέων "ελέυθερης διακίνησης ιδεών".
ΑΕΙ, αξιολόγηση και αύξηση κονδυλίων
Η τριτοβάθμια εκπαίδευση χρειάζεται βαθιές θεσμικές αλλαγές, λέει στην «Κ» ο νέος πρόεδρος της ΠΟΣΔΕΠ, Νίκος Σταυρακάκης

Του Απόστολου Λακασά

Εκείνο που προέχει και πρέπει να είναι αφετηρία συντονισμένης προσπάθειας, είναι να βγει η ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση από το τέλμα και όλα τα εμπλεκόμενα μέρη να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν, να κάνουν αυτοκριτική και να αποδεχθούν την ανάγκη μεταρρυθμίσεων. Αυτό τονίζει με έμφαση σε συνέντευξή του στην «Κ», ο νέος πρόεδρος της ΠΟΣΔΕΠ, καθηγητής του ΕΜΠ, Νίκος Σταυρακάκης, «επικυρώνοντας» με τα λόγια του την αλλαγή σελίδας στην Ομοσπονδία των πανεπιστημιακών δασκάλων. Ο ίδιος υπογραμμίζει -την ώρα που τα φαινόμενα βίας, βανδαλισμών και καταλήψεων εντείνονται- ότι η ανάγκη αύξησης της χρηματοδότησης των ΑΕΙ πρέπει να συμβαδίζει με την αξιολόγηση και την κοινωνική λογοδοσία από τα Ιδρύματα. «Κανονικά, αυτοί που θα έπρεπε να πρωτοστατούν για την ταχύτερη, αυστηρότερη εφαρμογή της αξιολόγησης στο Ιδρυμά τους, είναι οι φοιτητές», συμπληρώνει. Παράλληλα, «απαιτείται να τεθούν όλα τα θέματα στο τραπέζι του διαλόγου και να βρεθούν λύσεις εφαρμόσιμες. Εως τώρα δεν υπήρξε μία σοβαρή και συντονισμένη προσπάθεια εμπλοκής όλων των πλευρών σε έναν διάλογο ανάλογο με την κρισιμότητα και τη δυσκολία των περιστάσεων», αναφέρει στην «Κ» ο κ. Σταυρακάκης. Μιλά για το πανεπιστημιακό άσυλο και τη στρεβλή εφαρμογή του, αλλά υποστηρίζει ότι δεν είναι κατάλληλη στιγμή να ανοίξει συζήτηση για την κατάργησή του, ενώ ζητεί διάλογο για ένα νέο θεσμικό πλαίσιο, καθώς αυτό του 2007 θεωρεί ότι είναι ελλιπές και αναποτελεσματικό.

– Το τελευταίο διάστημα έχουν αυξηθεί τα φαινόμενα βίας εντός των πανεπιστημίων, ενώ η βία προέρχεται από διάφορες πλευρές. Για παράδειγμα, είδαμε φοιτητές, παρότι είναι μειοψηφία, να παρεμποδίζουν ακαδημαϊκά όργανα να λάβουν αποφάσεις. Πού οφείλονται τα φαινόμενα αυτά;

– Η βία οφείλεται σε συνδυασμό παραγόντων. Οι ευρύτερες συνθήκες στην κοινωνία αλλά και εντός των ΑΕΙ, τα οποία λειτουργούν με ένα θεσμικό πλαίσιο ξεπερασμένο, επιτρέπουν την ανάπτυξη φαινόμενων βίας από μειοψηφίες.

– Θεωρείται ότι υπάρχει ανάγκη ενός νέου θεσμικού πλαισίου; Προ διετίας, το 2007, ψηφίσθηκε ο νέος νόμος-πλαίσιο 3549/07. Δεν είναι επαρκής;

– Ο νέος νόμος επέφερε μικρές και όχι –πλην πολύ λίγων εξαιρέσεων – ουσιώδεις αλλαγές στη λειτουργία των ΑΕΙ. Ουσιαστικά, τα ιδρύματα διέπονται από τον νόμο-πλαίσιο του 1982. Ο νόμος του 2007 είναι ελλιπής και αναποτελεσματικός. Και δεν θα αναφερθώ σε ζητήματα που επιδέχονται βελτιωτικές αλλαγές, όπως η σύνθεση των εκλεκτορικών σωμάτων για τους πανεπιστημιακούς η συγκρότηση των οποίων είναι πολύ δύσκαμπτη διαδικασία. Χρειάζονται αλλαγές σε μεγάλα θεσμικά προβλήματα. Για παράδειγμα, το θεσμικό πλαίσιο κάνει πολύ δειλά βήματα στην κατεύθυνση της ενίσχυσης της αυτοτέλειας των πανεπιστημίων. Χρειάζεται ένας νηφάλιος, ουσιαστικός και δημιουργικός διάλογος μεταξύ όλων μας, ο οποίος θα οδηγήσει στη διαμόρφωση ενός νέου, ριζοσπαστικού, συνεκτικού και οραματικού θεσμικού πλαισίου.

Ζητούμενο η ασφάλεια

– Ενίσχυση της αυτοτέλειας; Μα, οι πανεπιστημιακοί δείχνουν να μην μπορούν να αξιοποιήσουν τα -έστω μικρά- περιθώρια αυτοτέλειας που έχουν για να λύσουν σοβαρά ζητήματα των ΑΕΙ. Για παράδειγμα, το θέμα του πανεπιστημιακού ασύλου. Φοιτητικές ομάδες καλυπτόμενες από το άσυλο προχωρούν σε πράξεις (π.χ. διαλύουν συνεδριάσεις οργάνων, βιαιοπραγούν, κλειδώνουν πρυτάνεις μέσα σε γραφεία κ.ά.) οι οποίες πλήττουν ευθέως την έννοια του ασύλου.

– Συμφωνώ. Ομως, η ευθύνη για όλα αυτά κατανέμεται στα θεσμικά όργανα των ιδρυμάτων και τους πανεπιστημιακούς δασκάλους. Η διέξοδος θα βρεθεί όταν ενεργοποιηθούν όλοι, σε συνεργασία και με την πολιτεία. Χρειάζεται παραγωγική συνεργασία όλων.

– Το τελευταίο διάστημα ενισχύεται ο προβληματισμός για το τι εξυπηρετεί η ύπαρξη του ασύλου εντός των ΑΕΙ. Το άσυλο μοιάζει με ταμπού, μήπως είναι καιρός να καταργηθεί;

– Το πανεπιστημιακό άσυλο είναι μία κατάκτηση χαλεπών καιρών. Είναι ένα θέμα φορτισμένο πολιτικά και συναισθηματικά. Δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για μία συζήτηση κατάργησής του. Πρώτιστο καθήκον όσων έχουν μερίδιο ευθύνης είναι να λειτουργούν τα πανεπιστήμια μέσα στο πλαίσιο του ακαδημαϊκού πολιτισμού, συνιστώσα του οποίου είναι το άσυλο. Τονίζω προς πάσα κατεύθυνση: το αίτιο για τα αρνητικά φαινόμενα της τελευταίας περιόδου είναι η αδυναμία συνεργασίας όλων των εμπλεκόμενων για εφαρμογή του νομικού πλαισίου. Ομως πάνω από όλα αυτά, το μεγάλο ζητούμενο είναι ο σχεδιασμός με βάση τη διεθνή εμπειρία –αφού η αντίστοιχη ελληνική είναι δυστυχώς ανύπαρκτη– ενός ολοκληρωμένου σχεδίου της ασφάλειας των πανεπιστημιακών εγκαταστάσεων (κτιρίων, εργαστηρίων αλλά και ανθρώπων) κάτι που είναι πέρα από πολιτικές και ιδεολογίες...

Νέες προτεραιότητες

– Ποια θα είναι τα πρώτα βήματα της νέας ηγεσίας της ΠΟΣΔΕΠ;

– Κατ’ αρχάς έχει προγραμματισθεί μέσα στην εβδομάδα συνάντηση με την ηγεσία του υπουργείου Παιδείας. Από την άλλη, για τα μείζονα θέματα θα συγκροτήσουμε ομάδες εργασίας με τη συμμετοχή μελών από την Eκτελεστική Γραμματεία, τη διοικούσα επιτροπή της ΠΟΣΔΕΠ, με τη συμμετοχή συναδέλφων από τα πανεπιστήμια, ακόμη και ανθρώπων εκτός πανεπιστημίων. Επίσης, θα επανέλθουμε στο Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας. Θα συμμετάσχουμε στον κρίσιμο διάλογο για την αναμόρφωση του λυκείου και το σύστημα εισαγωγής στα ΑΕΙ. Η συμμετοχή μας δεν αποκλείει τη διαφοροποίηση της στάσης μας όταν στοιχειώδεις προϋποθέσεις ουσιαστικού διαλόγου δεν πληρούνται.

Ως συνδικαλιστικό όργανο θα προτάξουμε και τα οικονομικά αιτήματα του κλάδου. Τα οικονομικά των πανεπιστημιακών είναι ένα σοβαρό θέμα, που χρειάζεται μια αντιμετώπιση που να ξεφεύγει από την πεπατημένη. Η αντιμετώπιση των οικονομικών αιτημάτων πρέπει να προβάλλει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του πανεπιστημιακού λειτουργήματος. Η ενσωμάτωση των επιδομάτων στον βασικό μισθό είναι αίτημα που αντέχει στον λογικό και κοινωνικό έλεγχο, καθώς πρόκειται για επιδόματα, όπως διδακτικής προετοιμασίας κ.ά., που αφορούν τον σκληρό πυρήνα της εργασίας μας. Ενα άλλο θέμα είναι και η ουσιαστική οικονομική ενίσχυση της ερευνητικής δραστηριότητας των πανεπιστημιακών.

Τα πανεπιστήμια να λογοδοτούν στην κοινωνία

– Πάγιο αίτημα των ΑΕΙ είναι η αύξηση της κρατικής χρηματοδότησής τους. Μήπως όμως με την παρούσα κατάσταση, τα επιπλέον κονδύλια είναι σαν να ρίχνουμε νερό σε ένα τρύπιο πιθάρι;

– Γι’ αυτό χρειάζονται και οι ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις. Η ελληνική Πολιτεία οφείλει να αυξήσει σταδιακά αλλά σημαντικά τη χρηματοδότηση σε επίπεδα σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Ομως, ταυτόχρονα, αυτό απαιτεί αξιολόγηση και κοινωνική λογοδοσία, τα αποτελέσματα των οποίων θα χρησιμοποιηθούν για την ενίσχυση των ιδρυμάτων που έχουν προβλήματα. Παράλληλα, να προαχθεί η αριστεία. Κέντρα αριστείας, τα οποία στελεχώνονται από υψηλού επιπέδου πανεπιστημιακούς και φοιτητές με στόχο την προαγωγή της έρευνας, υπάρχουν σε όλες τις χώρες με προηγμένα εκπαιδευτικά συστήματα. Βέβαια, τα ΑΕΙ πρέπει να αποδεχθούν την κουλτούρα της αξιολόγησης, την κουλτούρα της διασφάλισης της ποιότητας σε όλο το φάσμα των ακαδημαϊκών τους δραστηριοτήτων.

– Προκαλεί αρνητικότατες εντυπώσεις το γεγονός ότι σε έναν χώρο όπως ο ακαδημαϊκός δεν υπάρχει «κουλτούρα» αξιολόγησης.

– Πρέπει να παρατηρήσω ότι η πλειονότητα των ανθρώπων στα πανεπιστήμια αποδέχεται την αξιολόγηση. Υπάρχουν όμως κάποιες μειοψηφίες που αντιτίθενται. Δεν μπορώ να κατανοήσω το γιατί. Ειδικά δεν μπορώ να κατανοήσω πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν φοιτητές, που αντιτίθενται στην αξιολόγηση – λογικά θα έπρεπε αυτοί να πρωτοστατούν για την ταχύτερη και αυστηρότερη εφαρμογή της αξιολόγησης στο ίδρυμά τους…

– Μήπως, λοιπόν, οι μειοψηφίες κυβερνούν τα πανεπιστήμια;

– Σε πολλές περιπτώσεις είναι ηχηρές. Αυτό θα αλλάξει με τη συνεργασία όλων των ακαδημαϊκών δυνάμεων στο κάθε ίδρυμα.

Εδώ, όπως και γενικότερα στην κοινωνία αλλά και τη φύση, ισχύει ο νόμος του ζωτικού χώρου· όποιος εγκαταλείπει χώρο που του ανήκει, κάποιος άλλος θα βρεθεί να τον καλύψει. Τα πανεπιστήμια παράγουν έργο, διαθέτουν σοβαρές δυνάμεις, έχουν ουσιαστικά αιτήματα που πρέπει να διεκδικήσουν. Είναι όπως στις καταλήψεις. Είμαι υπέρ μιας αντίδρασης, γιατί όχι μιας κατάληψης ΑΕΙ, που θα είναι μαζική και θα προβάλει σοβαρά αιτήματα. Δεν είμαι υπέρ ενός πανεπιστημίου κλειδωμένου από κάποιους που παίρνουν τα κλειδιά και φεύγουν.